การสร้างตัวและฐานะตามพุทธวิธี : หน้า 32/263

หากว่าใครไปอาศัยอยู่ในท้องถิ่นที่ไม่ใช่ปฏิรูปเทสเช่นนี้แล้ว ต้องหาทางแก้ไขให้ได้ โดยเร็ว หากต้องย้ายถิ่นที่อยู่ก็ต้องทำ จึงจะไม่ยากจน แต่หากทำไม่ได้มีวิธีเดียวคือสร้างปฏิรูปเทสขึ้นมาให้ได้ 2) ขาดความเพียรเพื่อคบคนดี จึงต้องเจ็บตัว คนดี เรียกอีกอย่างว่า บัณฑิต คือผู้ประกอบด้วยศีลและปัญญา เมื่อไม่คบคนดี ย่อม ขาดคำสอน คำแนะนำที่ดีจากคนดี ตัวอย่างของการประพฤติดีก็ไม่มีให้เห็น ปัญญาความรู้ดี ๆ ที่พาให้เจริญ พาให้พ้นทุกข์ก็ไม่ได้รับฟัง จึงได้พลาดพลั้งกระทำความผิดไปโดยไม่รู้ตัวเป็นเหตุ ให้ต้องเจ็บกายและเจ็บใจ เช่น ต้องเจ็บกาย เพราะขาดคนดีแนะนำการใช้ชีวิตที่เป็นหนทางแห่งความเจริญ จึงได้ พลาดพลั้งไปเสพติดอบายมุข ใช้ชีวิตด้วยความประมาท ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคภัย ไข้เจ็บ และ ภัยอันตรายต่าง ๆ มาสู่ตน เป็นการทำร้ายตนเองโดยไม่รู้ตัว ต้องเจ็บใจ เพราะไม่มีบัณฑิตชี้หนทางสว่างแห่งปัญญาให้ จึงไม่รู้จักควบคุมจิตใจ ปล่อยให้อกุศล คือ กิเลส ทั้ง โลภ โกรธ หลง เข้าสิงจิตให้กระทำความผิดคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เกิดความเดือดร้อนทั้งกายและใจ 3) ขาดความเพียรเพื่อสร้างปัญญา จึงต้องโง่เขลา ไม่เพียรสร้างปัญญาให้กับตนจึงโง่เขลา คือ 1. ไม่หมั่นร่ำเรียนเขียนอ่าน แสวงหาวิชาความรู้จากผู้มีความรู้ จากตำรับตำรา จาก สถาบันการศึกษา ให้มีในตนจึงได้เป็นคนโง่เขลา เป็นเหตุให้ผู้อื่น หลอกใช้ บังคับ ข่มขู่ หลอก ลวง ได้ง่าย 2. ไม่หมั่นคิดพิจารณาในความรู้ ที่ร่ำเรียนมาจึงขาดความเข้าใจในเรื่องนั้น เมื่อจะ คิด จะพูด จะทำอะไร จึงไม่ละเอียดถี่ถ้วน มองไม่เห็นข้อผิดพลาด ข้อแท้จริง มองไม่เห็นอดีต ไม่รู้ปัจจุบัน ไม่เห็นอนาคต การทำงานจึงผิดพลาด คาดการณ์อะไรไว้ก็ไม่ตรงกับที่คิด เป็น ความเบาปัญญา 3. ขาดการทำสมาธิภาวนา จึงขาดปัญญากำจัดทุกข์ เมื่อเกิดความทุกข์ขึ้นในใจ คือ เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง ก็ไม่รู้วิธีแก้ไข ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงจะขจัดให้ออกไป จากจิตใจได้ บทที่ 1 ความเข้าใจถูกในการสร้างตัว สร้างฐานะ ตามพุทธวิธี DOU 21