การเดินทางของกุมภโฆสก : หน้า 245/263

เป็นห่วงบุตรชายคนเดียวของท่านมาก จึงตัดสินใจให้บุตรชายของท่านทำลายฝาเรือนหนีไป อยู่ที่อื่นตามความเชื่อของคนสมัยนั้นว่าจะทำให้ปลอดภัยจากโรคระบาดได้โดยได้บอกลูกชายว่า ได้ฝังทรัพย์ 45 โกฏิไว้ให้ ณ ที่แห่งหนึ่ง เมื่อโรคระบาดนี้หายแล้วจงกลับมาขุดเอาทรัพย์นั้น do เสียงชีวิต เด็กน้อยได้ยินคำบิดามารดาเช่นนั้นก็เสียใจ ร้องให้น้ำตานองหน้า ต้องฝืนใจยกมือ ไหว้ลาบิดามารดา แล้วหนีเข้าไปอยู่บนภูเขาแห่งหนึ่งจนกระทั่ง 12 ปีผ่านไป จึงกลับมายังที่นั้นอีก คราวนี้ไม่มีใครจำเขาได้ด้วยเพราะความเติบโตของร่างกายมากกว่าตอนเขาเป็นเด็กเมื่อ เขาได้ไปตรวจดูทรัพย์สมบัติเห็นว่าอยู่ครบถ้วนแล้ว ก็คิดด้วยปัญญาของตนว่า หากเราขุด ทรัพย์นี้ขึ้นมาใช้สอย คนที่ไม่รู้ก็จะเล่นงานว่า คนจนคนหนึ่งโชคดีขุดพบทรัพย์สมบัติขึ้นมาได้ ก็จะเบียดเบียน แย่งชิงจากเราต่าง ๆ นานา ตามวิสัยของมนุษย์ปุถุชน ที่ไม่ชอบให้ใครเกินหน้า เราควรทำการรับจ้างเลี้ยงชีวิตดีกว่า กุมภโฆสกนับเป็นบุคคลที่ฉลาด และรอบคอบมากผู้หนึ่ง หากเขาได้ขุดทรัพย์สมบัตินี้ ขึ้นมา เขาจะมีเงินถึง 40 โกฏิ พอที่จะให้เขาเป็นเศรษฐีได้ทันที แต่เขากลับไปทำงานรับจ้างอยู่ ณ ถนนแห่งหนึ่ง โดยได้รับหน้าที่ให้ปลุกคนลุกขึ้นทำงานแต่เช้า และได้รับมอบเรือนให้อยู่ อาศัยหลังหนึ่ง ลูกชายเศรษฐีปฏิบัติงานนี้เรื่อยมา ด้วยความขยันหมั่นเพียร ทุกๆ เช้าเขาจะลุกขึ้น เที่ยวปลุกคนไปทำงานจนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง พระเจ้าพิมพิสารได้สดับเสียงของเขา จึงตรัสว่า “นั่นเป็นเสียงของคนมีทรัพย์มาก” ขณะนั้น พระสนมของท้าวเธอคนหนึ่ง ยืนเฝ้าอยู่ ณ ที่นั้น คิดว่า พระราชาย่อมไม่ตรัส เหลวไหล เราควรรู้จักชายผู้นี้ให้ได้ จึงส่งคนไปสืบแต่ได้ความว่า นั่นเป็นเสียงของมนุษย์กำพร้า หาเช้ากินค่ำคนหนึ่งเท่านั้น พระราชาทรงสดับถ้อยคำของบุรุษนั้นก็ทรงดุษณีภาพในวันที่ 2 ที่ 3 ครั้นได้ทรงสดับ เสียงของกุมภโฆสกอีก ก็ตรัสเช่นเดิม พระสนมรู้สึกแปลกใจ จึงส่งบุรุษไปอีกแต่ก็ได้ความเช่นเดิม จึงรับอาสากับพระองค์ว่า จะสืบบุรุษนี้และนำทรัพย์มาสู่ราชตระกูลให้ได้ พระราชาทรงพระราชทานทรัพย์หนึ่งพัน กหาปนะให้นาง นางพร้อมด้วยธิดาออกจากวัง ทำเหมือนคนเดินทางไปสู่ถนนแห่งนั้น แล้ว เข้าไปขอพักอาศัยอยู่ที่นั่นสักสองคืน แต่เจ้าของบ้านชี้ให้ไปพักที่บ้านของนายกุมภโฆสก นางไป 234 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ