ผลกระทบของความตระหนี่ในชีวิตและกรรม : หน้า 214/263

มันเป็นดวงสีดำๆ ซึ่งเรียกว่า กัณหธรรม ธรรมดำครอบงำอยู่ ครอบงำบังคับในเห็น ในจำ ในคิด ในรู้ บังคับให้เกิดความหวงแหนทรัพย์ เสียดายทรัพย์ และให้ความโลภบังเกิดขึ้น มันอยู่ ในกลางตรงนั้น มันบังคับกันอยู่แล้วก็จะดึงดูดวิบัติเข้ามา และก็ผลักดันสมบัติออกไป มันติด อยู่ตรงนั้น ใครมีความตระหนี่ก็จะเป็นอย่างนี้แหละ จิตมันถูกบังคับอยู่ เมื่อลูกขอทานอดีตอานันทเศรษฐีตะเกียกตะกายช่วยเหลือตัวเองไปจนถึงบ้านของตน เกิดระลึกชาติได้ว่า ก่อนที่เราจะมาเป็นอย่างนี้ เราเคยเป็นอย่างนั้นมาก่อน เห็นบ้านช่องใหญ่ โตทีเดียว เห็นหลานเดินเล่นอยู่ จำเรื่องราวในอดีตของตนเมื่อยังเป็นอานันทเศรษฐีได้แม่นยำ เหมือนเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ และด้วยสัญญาเก่าๆ จึงมีความรู้สึกนึกคิดว่า เรายังเป็น อานันทเศรษฐีอยู่ ตรงนี้ก็เป็นสิ่งที่น่าคิดว่า สมบัติเป็นของผลัดกันชม ใครมีบุญก็สามารถที่จะ ดึงดูดสมบัตินั้นมาได้ ถ้าใครหมดบุญแล้วไม่ได้สร้างบุญใหม่ต่อ ทรัพย์แม้เคยเป็นของตน มาก่อน ก็ไม่อาจที่จะบริโภคได้ เหมือนอย่างอดีตอานันทเศรษฐีตอนนี้ ที่เห็นปราสาทที่ตัวเคย สร้างมาก่อน ของของตัวแท้ๆ สร้างมากับมือ สมบัติฝังอยู่ก็รู้อยู่ เห็นอยู่ จำได้ แต่ไม่มีสิทธิ์ บริโภคใช้สอย เห็นชัดๆ แต่นำมาใช้ไม่ได้เลย เพราะไม่มีบุญ ในที่สุดก็เดินเข้าไปในบ้านนั้น หลานของตัวเองแท้ๆ เห็นแล้วก็ตกใจที่เห็นเด็กขอทานเข้ามาในบ้าน หน้าตาอัปลักษณ์เหมือน ผีที่ตกลงไปในโคลน คือน่าเกลียดน่ากลัวมาก จึงร้องไห้วิ่งไปบอกพ่อ พ่อซึ่งก็คือลูกชายของ อานันทเศรษฐี เห็นเข้าก็ไม่รู้จัก เพราะว่าอดีตพ่อของตัวมาเกิดอยู่ในยูนิฟอร์มใหม่ เกิดเป็น ลูกคนขอทานแถมร่างอัปลักษณ์อย่างนี้ ใครจะไปจำได้ เมื่อจำไม่ได้ก็จับโยนออกมาข้างนอก ไม่ให้เข้าบ้าน พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมด้วยพระอานนท์เสด็จไปถึงก็ทรงบอกให้ลูกชายของ อานันทเศรษฐีทราบว่า นี่คือพ่อของตนในอดีตชาติ เขากราบทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า แล้ว ข้าพระองค์จะเชื่อได้อย่างไร พระองค์ตรัสว่าเขาจำที่ฝังสมบัติได้ ในที่สุดเด็กขอทานอดีต อานันทเศรษฐีก็นำไปชี้ที่ฝังสมบัติได้ถูกต้องทุกแห่ง เพราะฉะนั้นความตระหนี่ไม่ดีเลยความตระหนี่จะนำให้ไปเกิดในตระกูลที่ยากจนเข็ญใจ ผู้ที่เกิดมาชาตินี้ทุกข์ยากลำบาก ตื่นแต่เช้าก็ทำงานไปจนกระทั่งถึงกลางคืนอย่างนั้น ขยัน หมั่นเพียรมากขนาดนี้ แต่ทำไมเรายังไม่เป็นเศรษฐีเสียที ทำไมลำบากอย่างนี้อยู่ตลอดชาติ ก็ให้รู้ไว้นะว่าได้ทำอย่างท่านอานันทเศรษฐีนั่นแหละ คือมีความตระหนี่เสียดายทรัพย์ ไม่สร้าง ทานบารมี เพราะฉะนั้นเมื่อหมดบุญก็ไม่สามารถรักษาสมบัติอันนั้นได้ กระแสแห่งความ ตระหนี่ ก็ดึงดูดไปสู่ที่ยากจนที่ลำบากอย่างนี้ บ ท ที่ 6 อานิสงส์ ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐ า น ะ ต า ม พุ ท ธ วิธี DOU 203