ข้อความต้นฉบับในหน้า
วิธีการฝึกให้เป็นคนมีโอตตัปปะ
1. คำนึงถึงว่าคนอื่นจะตำหนิติเตียนเอาได้ เมื่อกลัวคนอื่นตำหนิ โอตตัปปะก็เกิดขึ้น
2. คำนึงถึงโทษที่จะได้รับ ว่าถ้าหากเราไปทำผิดเข้า ตำรวจจับได้เราต้องติดคุก
บาปกรรมจะส่งผลให้ถูกลงโทษแน่ โอตตัปปะก็เกิดขึ้น
3. คำนึงถึงภัยในทุคติ ว่าเราถ้าเราทำผิด ทำชั่ว อีกหน่อยจะต้องไปเกิดในอบาย เป็น
สัตว์นรก เปรต อสูรกาย สัตว์เดรัจฉาน เมื่อกลัวการไปเกิดในอบายโอตตัปปะก็เกิดขึ้น
5) สุตะ คือ หมั่นฟังธรรมและศึกษาธรรมเพื่อให้ได้ฟังและรู้สิ่งที่ตนไม่เคยรู้ และ
เพิ่มพูนความรู้ที่มีอยู่แล้วให้เพิ่มพูนมากยิ่ง ๆ ขึ้นไป แล้วศึกษาให้แตกฉาน ทั้งความรู้ทางโลก
และทางธรรม
6) จาคะ คือ รู้จักเสียสละแบ่งออกเป็น 2 ประการ
1. การสละสิ่งของเป็นทาน เป็นการกำจัดความตระหนี่ออกจากใจ จะทำให้เป็น
ที่รักของคนทั้งหลาย
2. สละอารมณ์ที่ไม่ดีเป็นทาน คือ สละอารมณ์โกรธ พยาบาทออกไป และให้อภัย
ทาน ซึ่งจะส่งผลให้ใจของเราผ่องใสไม่ขุ่นมัว และไม่จองเวรกับใคร
7) ปัญญา เป็นข้อที่สำคัญที่สุด เพราะสาเหตุที่ทำให้เป้าหมายชีวิตของเรา
คลอนแคลนนั้น เป็นเพราะใจของเราขาดความมั่นคง ซึ่งการฝึกสมาธิภาวนา เป็นการฝึกใจ
โดยตรง ทำให้ใจของเรามีพลัง มีความหนักแน่นเข้มแข็งในการรักษาเป้าหมายของชีวิตได้
อย่างสมบูรณ์ และมีปัญญารู้จักการวางเป้าหมายของชีวิตได้อย่างถูกต้อง รวมทั้งสามารถ
ปฏิบัติได้ตามเป้าหมายที่วางไว้ดีแล้ว
ดังนั้น ถ้าเราสามารถสร้างอริยทรัพย์ให้เกิดขึ้นได้ในตนดังนี้แล้ว และหมั่นสั่งสม
อริยทรัพย์จนติดเป็นนิสัย ให้เพิ่มพูนมากยิ่ง ๆ ขึ้นไป เราก็จะห่างไกลจากความเสื่อมทั้งใน
ภพนี้และภพหน้าอย่างแน่นอน
บทที่ 5 ต้นเหตุ แ ห่ ง ค ว า ม วิ บั ติ ข อ ง ความเจริญรุ่งเรือง DOU 191