การแก้ปัญหาความยากจนผ่านความร่วมมือ : หน้า 24/263

เกิดความขัดสนในการแสวงหาปัจจัย 4 ความหิวและความกลัวตายจึงบีบคั้นให้จิตใจตกอยู่ใน อำนาจความชั่วได้ง่าย เป็นเหตุให้แสวงหาทรัพย์โดยไม่คำนึงถึงความผิดชอบชั่วดี แม้ต้องปล้น จี้ ฆ่า ลักขโมย ขายตัว ต้มตุ๋น หลอกลวง ค้าของผิดกฎหมาย ค้ายาเสพติดหรืออื่นๆ เพื่อให้ได้ ทรัพย์มา ก็ทำได้โดยไม่รู้สึกละอาย ผลสุดท้าย กลายเป็นคนมีนิสัยใจบาปหยาบช้า เพราะทน การบีบคั้นจากความยากจนไม่ไหว อันที่จริงแล้ว หากเรามองโลกด้วยใจเป็นกลางย่อมพบว่า สมบัติทั้งหลายในโลกนี้เป็น ของกลาง มีมากมายเพียงพอต่อการเลี้ยงคนทั้งโลกให้อิ่มเอมอย่างทั่วถึง โดยเฉพาะปัจจัย 4 อันเป็นความจำเป็นขั้นพื้นฐานของมนุษย์ คือ 1) ที่อยู่อาศัยรวมถึงพื้นที่สำหรับการทำมาหากิน 2) อาหาร 3) เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม 4) ยารักษาโรค หรือปัจจัยอื่น ๆ เช่น อุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตก็ตาม สมบัติ เหล่านี้มีจำนวนมากเพียงพอ เพียงแค่คนที่มีเหลือกินเหลือใช้อย่างเหลือเฟือนำมาแบ่งปันให้คน ที่ขาดแคลนเท่านั้น เศรษฐกิจในโลกนี้ก็จะดีขึ้นทันตาเห็น เพราะทุกคนมีหัวใจของการแบ่งปัน เกิดขึ้นเสมอกันแล้ว แรงกดดันบีบคั้นจากปัญหาความยากจนก็จะทุเลาเบาบางลงไปการแก่งแย่ง แข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตายก็จะกลายเป็นรอยยิ้มที่เกิดจากการแบ่งปันขึ้นมาทันที บรรยากาศ ดีๆ ก็จะเกิดขึ้นมาในโลกทันทีเช่นกัน แต่เพราะคนบางคนไม่คิดว่าการแบ่งปันจะช่วยแก้ปัญหาความขาดแคลนให้คนอื่นได้จึง ได้ใช้ความมั่งมีของตนกดขี่ข่มเหงคนที่กำลังลำบากยากจนให้ประสบทุกข์ซ้ำเติมให้มากเข้าไปอีก จึงยิ่งกลายเป็นการเพิ่มปัญหาความยากจนขึ้นในโลก ยกตัวอย่าง เพียงแค่มีบางคนที่ฉลาดกว่ารวยกว่าไม่กี่คน รวมหัวกันใช้ความฉลาดของ เขาในทางโลกเห็นแก่ได้ ด้วยการกว้านซื้อปัจจัย 4 ไปกักตุนไว้ จนกระทั่งเกิดภาวะขาดแคลน สินค้าชนิดข้าวยากหมากแพงขึ้นในท้องตลาด จากนั้นค่อยนำสินค้ามาขายโก่งราคาอย่างเอารัด เอาเปรียบชาวบ้านอีกที เพียงแค่กลไกการตลาดที่สร้างสถานการณ์เพื่อกอบโกยกำไรเท่านี้ ก็ กลายเป็นหนึ่งในวิธีการที่ใช้ซ้ำเติมคนจนให้ยากจนหนักลงไปกว่าเก่าเท่ากับเป็นการบีบคั้นคนจน ให้หาทางแก้แค้นคนรวยแต่ฉลาดแกมโกงอย่างแสนสาหัสในภายหลัง แล้วก็กลายเป็นสงคราม ระหว่างคนจนกับคนรวยที่ผลักดันไปสู่การทำลายล้างด้วยวิธีการต่าง ๆ ทั้งในสงครามระดับ บทที่ 1 ความเข้าใจถูกในการสร้างตัว สร้างฐานะ ตามพุทธวิธี DOU 13