การสร้างเครือข่ายคนดีในสังคม : หน้า 146/263

ติดอบายมุขเสียแล้ว การประพฤติเสื่อมศีลธรรมก็เกิดขึ้นในสังคมจนชินชา เรื่องที่ผิดปกติจึง กลายเป็นเรื่องถูกปกติไป คนดีจึงแทบไม่มีที่ยืนในสังคม แล้วคนดีต่างก็พากันนั่งบ่นว่า “คนดี ไม่มีในโลก” แต่ก็ไม่รุกขึ้นมาทำอะไร ถึงจะบ่นไปอีกล้านปี โลกนี้ย่อมไม่มีทางดีขึ้น ในความจริงแล้ว คนดียังมีอยู่ในโลกนี้ แต่ติดอยู่ตรงที่คนดียังรวมกันไม่ติดเท่านั้น หากคนดีรวมกลุ่มกันติดเมื่อไหร่ เครือข่ายคนดีย่อมเกิดขึ้นมากเท่านั้น การศึกษาศีลธรรม การเผยแผ่ศีลธรรม การปลูกฝังศีลธรรม ย่อมเกิดขึ้นในโลกเมื่อนั้น และนั่นคือ ระบบการสร้าง คนให้เป็นคนดีย่อมเกิดขึ้นในสังคม เพราะฉะนั้น สาเหตุที่ต้องสร้างเครือข่ายคนดีให้เกิดขึ้น ก็เพราะต้องการรวบรวมคนดี มาช่วยกันแก้ปัญหาศีลธรรมและสร้างคนดีมีศีลธรรมให้เกิดขึ้นในสังคมนั่นเอง 4.4.4 ศีลธรรมคืออะไร ศีลธรรม คือ ความเข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่าอะไรถูก-ผิด ดี- ชั่ว บุญ-บาป ควร-ไม่ควรทำ ไม่ปล่อยใจไปตามอำนาจกิเลส ส่งผลให้เกิดความประพฤติที่ดี เริ่มตั้งแต่การคิดดี พูดดี ทำดี ประกอบสัมมาอาชีพ มีความขยันหมั่นเพียร มีสติกำกับใจ และมี สมาธิในการดำเนินชีวิตที่ดี จนกระทั่งกลายเป็นบุคคลที่มีนิสัยที่ดี คนเราประกอบด้วย “กาย” กับ “ใจ” โดย “ใจทำหน้าที่เป็นนาย กายทำหน้าที่เป็นบ่าว” คนที่มีศีลธรรมเป็นภูมิคุ้มกันอยู่ในจิตใจแล้วไม่ว่าเรื่องร้ายๆ จากภายนอกหรือความคิด ร้ายๆ จากภายใน ย่อมไม่สามารถรั่วรถเข้าไปในใจของคนนั้นได้เลย ดังพุทธพจน์ว่า “ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ ถ้าบุคคลมีใจผ่องใส แล้ว พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี ความสุขย่อมไปตามเขา เพราะเหตุนั้น เหมือนเงาไปตามตัวฉะนั้น” คนที่ใจมีศีลธรรมประจำมั่นอยู่ภายใน ย่อมมีใจที่มีคุณภาพ มีเหตุผลไม่เจ้าอารมณ์ ย่อม สามารถใช้ให้กายไปทำความดีได้มหาศาล ตนเองย่อมได้รับแต่ความสุขความเจริญ สังคมย่อม ได้ประโยชน์คือความสงบสุขตามมา 4.4.5 ศีลธรรมในตัวเราได้มาจากไหน ศีลธรรมเป็นเรื่องที่ต้องมีการปลูกฝัง การเพาะบ่ม ไม่ได้มาฟรีๆ เหมือนอย่างกับ แสงแดดหรือว่าสายฝน ไม่เหมือนกับความหิว ความแก่ ความเจ็บ ความตายและเวลาชีวิตที่มี จำกัด เราได้มาฟรีตั้งแต่แรกเกิด บทที่ 4 จั ก ร ธ ร ร ม ห ลั ก การพัฒนาตนเอง และฐานะทางเศรษฐกิจ... DOU 135