การควบคุมกิเลสและการศึกษาธรรมะเพื่อความสุข : หน้า 139/263

สามารถควบคุมกิเลสในใจไว้ได้ แล้วความเดือดเนื้อร้อนใจต่าง ๆ เพราะกิเลสกำเริบก็จะไม่เกิด ขึ้นตามมา นั่นก็หมายความว่า งานที่แท้จริงของมนุษย์เรานั้น ก็คือ งานศึกษาธรรมะและ ปฏิบัติธรรมะเพื่อกำจัดกิเลส สถานที่แห่งใดยิ่งส่งเสริมให้มีการศึกษาธรรมะมากเท่าไหร่ ย่อม พบแต่ความสุขในจิตใจอันเกิดจากปฏิบัติธรรมะมากเท่านั้น โดยสรุป คุณสมบัติของธรรมะเป็นที่สบายประการที่สอง ก็คือ ท้องถิ่นนั้นต้องมีการ ส่งเสริมให้ประชาชนศึกษาธรรมะด้วยการหมั่นฟังธรรมเป็นประจำ เพื่อให้ใจมีปัญญารู้เท่าทัน กิเลสจะได้สามารถหาทางสงบระงับกิเลสที่เกิดขึ้นแล้วให้สลายไปได้อีกทั้งยังเป็นหนทางป้องกัน ไม่ให้กิเลสได้ช่องทางกำเริบเสิบสานขึ้นมาในใจด้วยเป็นเหตุให้ไม่ติดเหยื่อล่อทางใจจากอบายมุข ได้ง่าย ผลสุดท้าย ย่อมทำให้ท้องถิ่นตรงนั้นอยู่ร่วมกันด้วยความสงบสุข 1.3) มีการเผยแผ่ธรรมะ หมายถึง มีพระภิกษุผู้ทรงศีลธรรมประจำอยู่ที่ท้องถิ่นนั้น ทำหน้าที่เป็นครูสอนศีลธรรมประจำท้องถิ่น มีเทคนิควิธีการที่สอนให้ประชาชนรู้ว่า อะไรถูก ผิด อะไรดี-ชั่ว อะไรบุญ-บาป อะไรควร-ไม่ควรทำ จนกระทั่งเกิดศรัทธาที่จะกำจัดกิเลสในตัว ด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรมให้เพิ่มพูนยิ่งๆ ขึ้นไป โดยมีสถานที่ คือ วัดเป็นโรงเรียนสอน ศีลธรรมประจำท้องถิ่น 1.3.1) ธรรมะคืออะไร ธรรมะ แปลว่า ความจริงตามธรรมชาติ เช่น คนเราต้องเกิด ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้อง ตาย นี่เป็นธรรมะคือความจริงตามธรรมชาติ ธรรมะ แปลว่า ความดีความถูกต้อง เช่น การให้ทานเป็นความดี การรักษาศีล มีเมตตากรุณาเป็นความดี ความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่เป็นความดี ใครปฏิบัติตามสิ่งเหล่านี้ เรียกว่า ปฏิบัติธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ค้นพบธรรมะ โดยพระองค์ทรงค้นพบว่า ชีวิต ของคนเรานั้นเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้และมีทุกข์ประจำและทุกข์จรคอยตามเล่นงานอยู่ ตลอดเวลา พระองค์จึงทรงทุ่มเทชีวิตเพื่อกำจัดความไม่รู้และกำจัดทุกข์มาข้ามภพข้ามชาติ จนกระทั่งในที่สุด ก็พบว่า ในตัวของมนุษย์ทุกคนนั้น มีธรรมชาติบริสุทธิ์ชนิดหนึ่งซ่อนอยู่ ภายใน หากใครเข้าถึงธรรมชาติบริสุทธิ์ชนิดนี้ได้ ทุกข์ที่มีอยู่ก็จะหายไปและเกิดความรู้ที่ ถูกต้องจริงขึ้นมา แล้วพระองค์ก็เรียกธรรมชาติบริสุทธิ์นี้ว่า “ธรรมะ” ธรรมะในพระพุทธศาสนา แบ่งเป็น 3 ระดับ 128 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ