เรื่องราวของอนุรุทธะและพระมหากัปปินะ : หน้า 257/263

ถาดนั้นหรือ” มหาดเล็กกราบทูลว่า “ข้าแต่พระแม่เจ้า ถาดนั้นมีขนมเต็มเปี่ยม และขนมนั้นเกล้า กระหม่อมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย พ่ะย่ะค่ะ” พระมารดาจึงทรงดำริว่า “ชะรอยบุตรของเราจะเป็นผู้มีบุญญาภินิหารกระทำไว้แล้ว ในอดีตกาล และเทวดาทั้งหลายคงจะเอาขนมใส่ถาดนั้นเพื่อให้แก่บุตรของเราเป็นแน่” ครั้นแล้ว อนุรุทธะจึงทูลว่า “ข้าแต่ท่านแม่ นับต่อแต่นี้ไป กระหม่อมจะไม่บริโภคขนม อย่างอื่น ขอท่านแม่ทรงทอดแต่ขนมไม่มีให้กระหม่อมก็แล้วกัน” จำเดิมแต่วันนั้นมา เมื่ออนุรุทธทูลว่า “กระหม่อมต้องการบริโภคขนม” พระมารดาจึง ทรงครอบถาดเปล่าด้วยถาดเปล่าอีกใบหนึ่งส่งไปให้ ฝ่ายเทวดาทั้งหลายได้จัดขนมทิพย์ส่งไปให้แก่อนุรุทธตลอดระยะเวลาที่อนุรุทธยังเป็น คฤหัสถ์อยู่นั้น 6.4.6 รวยบุญ รวยบุญ คือ รวยทรัพย์ละเอียดที่มีคุณสมบัตินำติดตัวข้ามภพชาติไปได้เมื่อไปเกิดในที่ใด บุญก็จะจัดสรรให้เราได้ทั้งรูปทรัพย์ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข และ โอกาสการบรรลุมรรคผลนิพพานมากยิ่งขึ้นไปอีก ยิ่งถ้านำสมบัติในภพใหม่ที่ได้เพราะบุญเก่า ในอดีตส่งผลมาสร้างบุญใหม่ต่อไปด้วยแล้ว ก็จะยิ่งทำให้ชีวิตเจริญก้าวหน้ามากยิ่งขึ้นไปอีก จนกระทั่งหลุดพ้นจากวัฏสงสารในที่สุด ดังตัวอย่างของ พระมหากัปปินะ เป็นต้น พระมหากัปปินะ ผู้เพียบพร้อมด้วยบุญมหาศาล ในอดีตกาล พระมหากัปปินะ เกิดเป็นหัวหน้าช่างหูก ในหมู่บ้านใกล้กรุงพาราณสี ครั้งนั้นมีพระปัจเจกพุทธเจ้าประมาณพันรูปพักอยู่ไม่ไกลกรุงพาราณสี เมื่อถึงฤดูฝนต้องการ ทำเสนาสนะที่อยู่อาศัย จึงส่งพระปัจเจกพุทธเจ้า 8 รูป เป็นผู้แทนไปเฝ้าพระราชาเพื่อทูลขอ พระบรมราชานุเคราะห์ในการสร้างเสนาสนะ บังเอิญเวลานั้นเป็นเวลามีงานมงคลแรกนาขวัญ พระราชาทรงมีพระราชภาระยุ่งอยู่ ถึงกระนั้นก็ตามเมื่อทรงทราบว่าพระปัจเจกพุทธเจ้ามาเฝ้า ก็เสด็จออกมาต้อนรับทรงทราบเหตุที่พระปัจเจกพุทธเจ้ามาแล้ว จึงตรัสว่า “วันนี้ไม่มีโอกาส ไม่มีเวลาเลย เพราะกำลังเตรียมงานแรกนาขวัญ ซึ่งจะมีในวันพรุ่งนี้ ข้าพเจ้าจะจัดการทำ 246 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ