การถวายทานและผลแห่งบุญ : หน้า 251/263

ถามว่า “พระคุณเจ้าบิณฑบาตได้อาหารแล้วหรือ ขอรับ” “ดูก่อนบุรุษผู้มีบุญมาก อาตมายังไม่ได้อาหารเลย” พระปัจเจกพุทธเจ้าอุปริฏฐะตอบ “ขอพระคุณเจ้า จงหยุดรออยู่ที่นี่สักครู่หนึ่งเถิดขอรับ” อันนภาระนิมนต์พระปัจเจก พุทธเจ้าให้รอแล้วรีบเข้าไปในบ้านถามภรรยาว่า “อาหารที่เป็นส่วนของฉันมีอยู่หรือเปล่า” “อาหารที่เป็นส่วนของพี่ มีอยู่จ๊ะ” ภรรยาตอบ อันนภาระไม่รอช้า กลับออกไปรับบาตรจากพระปัจเจกพุทธเจ้ามาแล้วพูดกับภรรยาว่า “การที่เราทั้งสองต้องรับจ้างเขามีสภาพยากจนอยู่เช่นนี้ เพราะเราทั้งสองไม่เคยได้ กระทำบุญไว้ในชาติก่อน เมื่อเราคิดจะให้ทาน ของที่จะให้ทานก็ไม่มี เมื่อของที่จะให้ทานมีอยู่ แต่ผู้ที่จะรับทานไม่มี มาวันนี้เราได้พบพระปัจเจกพุทธเจ้าอุปริฏฐะแล้ว ทั้งอาหารที่เป็นส่วน ของฉันก็มีอยู่เธอจงนำอาหารที่เป็นส่วนของฉันใส่ลงในบาตรนี้เถิด” ภรรยาของอันนภาระเป็นคนมีปัญญาดี พอฟังสามีพูดดังนั้นแล้วฉุกคิดขึ้นว่า “สามี ของเรายินดีถวายอาหารที่เป็นส่วนของเขาแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า เราก็ควรจะได้ร่วมถวายทาน ร่วมกับส่วน ในครั้งนี้ด้วย” คิดดังนี้แล้ว นางจึงนำอาหารที่เป็นส่วนของตนมาใส่ลงในบาตรนั้น ของสามี ครั้นแล้วอันนภาระได้นำบาตรที่ใส่อาหารสองส่วนนั้นไปถวายแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า แล้วตั้งความปรารถนาว่า “ขอให้ข้าพเจ้าทั้งหลายพ้นจากการมีชีวิตอันลำบากยากเข็ญนี้เสียเถิด” และคำว่า “ไม่มีอย่าได้ฟังเลย ขอรับ” พระปัจเจกพุทธเจ้าอริฏฐะกล่าวว่า “ดูก่อนบุรุษผู้มีบุญมาก ขอจงสำเร็จดังเธอ ปรารถนาเถิด” อันนภาระจัดแจงปูผ้าขาวลงในสถานที่ที่เห็นสมควรแห่งหนึ่ง แล้วจึงนิมนต์พระปัจเจก พุทธเจ้าให้นั่งลงฉันจังหัน และพระปัจเจกพุทธเจ้าก็นั่งลงฉันจังหันในสถานที่นั้น เวลาพระปัจเจกพุทธเจ้าฉันเสร็จ อันนภาระจึงถวายน้ำสำหรับล้างบาตร แล้วพระ ปัจเจกพุทธเจ้ากล่าวอนุโมทนาว่า “ขออิฏฐผล (ผลสำเร็จ) ที่ท่านปรารถนาแล้ว ตั้งใจแล้วจงสำเร็จโดยฉับพลัน ขอความ ดำริทั้งปวง จงเต็มที่เหมือนพระจันทร์ในวันเพ็ญ เมื่อกล่าวอนุโมทนาจบ พระปัจเจกพุทธเจ้าอุปริฏฐะก็เดินทางกลับไปตามมรรคา 240 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ