ความดีของอันนภาระในกรุงพาราณสี : หน้า 254/263

กรุงพาราณสีทรงพอพระทัย ได้ทอดพระเนตรแต่อันนภาระผู้เดียว ท่านสุมนเศรษฐีกราบบังคมทูลถามว่า “ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้า ปกกระหม่อม เพราะเหตุไรใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทจึงทอดพระเนตรอันนภาระผู้นี้มากนัก พระพุทธเจ้าข้า” พระราชา “เหตุที่ข้าพเจ้าดูบุรุษผู้นี้มาก เพราะวันอื่น ๆ ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นเขา” ท่านเศรษฐี “บุรุษผู้นี้เป็นผู้ที่พระองค์สมควรทอดพระเนตรพระพุทธเจ้าข้า” พระราชา “บุรุษผู้นี้มีคุณความดีอย่างไรหรือ ท่านเศรษฐี” ท่านเศรษฐี “ขอเดชะ บุรุษผู้นี้มีคุณความดีที่ผู้อื่นกระทำได้ยาก คือ บุรุษผู้นี้ไม่ยอม บริโภคอาหารอันเป็นส่วนของตน แม้จะหิวอยู่ก็ตาม ได้สละอาหารส่วนนั้นใส่บาตรพระปัจเจก พุทธเจ้าอุปริฏฐะ แล้วได้รับรางวัลทรัพย์หนึ่งพันกหาปนะจากข้าพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าข้า” พระราชา “ท่านเศรษฐี บุรุษผู้นี้ชื่ออะไร” ท่านเศรษฐี “ชื่อ อันนภาระ พระพุทธเจ้าข้า” พระราชาทรงพอพระทัยต่อการกระทำความดีของอันนภาระนั้นจึงตรัสว่า “เมื่ออันน ภาระได้ทรัพย์จากท่านเศรษฐีแล้ว เขาควรจะได้ทรัพย์จากข้าพเจ้าเหมือนกัน ข้าพเจ้าควรบูชา ความดีของเขา” แล้วตรัสสั่งพวกอำมาตย์ว่า “พวกท่านจงไปเลือกดูที่ปลูกบ้านให้แก่บุรุษผู้นี้” พวกอำมาตย์รับพระบรมราชโอการแล้ว พากันไปตรวจหาสถานที่ที่เหมาะสมให้แก่ อันนภาระนั้น บอกให้คนทั้งหลายช่วยกันโค่นต้นไม้ ขุดและถากถางพื้นที่ที่เลือกจะใช้ปลูกบ้าน ให้พบขุมทรัพย์ใหญ่ๆ ตั้งเรียงกันอยู่เป็นอันมาก จึงพร้อมกันกลับไปกราบบังคมทูลพระราช ให้ทราบ พระราชาจึงตรัสสั่งว่า “จงช่วยกันขุดขึ้นมาให้แก่ข้าพเจ้า” ครั้นพวกอำมาตย์รับพระราชกระแสรับสั่งแล้ว ต่างพากันกลับไปขุดต่อ แต่ขุมทรัพย์ เหล่านั้นก็ค่อยๆ เลื่อนทรุดลงไปทุกทีๆ จึงพากันมากราบบังคมทูลให้ทรงทราบถึงเหตุการณ์ นนอีก พระราชาจึงตรัสสั่งใหม่ว่า “พวกท่านจงพากันกลับไปขุดเพื่อให้แก่อันนภาระ” เมื่อพวกอำมาตย์ย้อนกลับไปช่วยกันขุดอีกครั้ง ตามพระราชกระแสรับสั่ง ขุมทรัพย์ เหล่านั้น ก็ผุดขึ้นมาบนพื้นดินประดุจดอกเห็ดที่ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน ฉะนั้น บ ท ที่ 6 อา นิ ส ง ส ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐ า น ะ ต า ม พุทธวิธี DOU 243