การบำเพ็ญบารมีสู่พระนิพพาน : หน้า 75/263

การจะไปให้ถึงพระนิพพาน ต้องอาศัยการฝึกฝนอบรมตนเอง สร้างบุญสร้างกุศล ทำความดีทุกรูปแบบข้ามภพข้ามชาติอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เรียกว่า “การบำเพ็ญบารมี 10 ประการ” จนกระทั่งบุญบารมีเต็มเปี่ยม มีความบริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ อย่างต่อเนื่องตลอดเวลา จึงจะสามารถกำจัดกิเลสให้หมดสิ้นไปจากใจได้สำเร็จ ความทุกข์ทั้งหลายย่อมหมดสิ้นไป ความ ไม่รู้อันใดย่อมสลายสิ้นไปด้วย มีแต่ความสุขล้วน ๆ จากการบรรลุพระนิพพานอยู่ตลอดเวลา และไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป 3.2 กฎเกณฑ์ประจำโลก เนื่องจากเราไม่ได้อยู่ในโลกนี้เพียงลำพัง ยังต้องอยู่ร่วมกับผู้อื่นด้วย การสร้างตัวสร้าง ฐานะของเรา จึงจำเป็นต้องทราบถึงกฎเกณฑ์ต่างๆ ในโลกนี้ เพื่อป้องกันตนเองไม่ให้ดำเนิน งานผิดพลาด จนกลายเป็นความเสียหายต่อชีวิตทรัพย์สินในภายหลัง กฎเกณฑ์ประจำโลกนี้ มี 3 ประเภท คือ 1) กฎแห่งกรรม เป็นกฎเกณฑ์ตามความจริงที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ โดยพระสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ค้นพบ เป็นกฎเหล็กที่ว่าด้วยหลักเหตุและผล เช่น ใครทำความดี ย่อมได้ รับผลเป็นความสุข ใครทำความชั่วย่อมได้รับผลเป็นความทุกข์ กฎแห่งกรรมนี้ไม่มีใครปฏิเสธได้ และใครเป็นผู้กระทำสิ่งใดไว้ ตนจะต้องเป็นผู้รับผลของการกระทำนั้นแต่ผู้เดียว ใครอื่นรับแทน ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นผลดีและผลชั่วก็ตาม 2) กฎจารีตขนบธรรมเนียมประเพณี เป็นความถือเอาในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง สิ่งใด สิ่งหนึ่ง หรือการกระทำใดการกระทำหนึ่ง ที่คนเป็นส่วนมากในท้องถิ่นนั้นนิยมว่าดี แล้วรับเอา เป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต มีการสอนให้สมาชิกในท้องถิ่นได้ปฏิบัติสืบทอดกันต่อ ๆ ไป และหาก ใครทำผิดกฎจารีตขนบธรรมเนียมประเพณี ก็จะถูกลงโทษมากบ้างน้อยบ้าง แตกต่างกันไป ตามท้องถิ่นของตน 3) กฎหมาย เป็นกฎระเบียบข้อบังคับให้ทุกคนในประเทศนั้นต้องปฏิบัติตาม หาก ใครกระทำผิดกฎหมาย ต้องได้รับบทลงโทษทั้งสิ้น เป็นกฎเกณฑ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นมาควบคุม คนในสังคมเพื่อให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข เมื่อใครกระทำผิด จะอ้างว่าไม่รู้กฎหมายไม่ได้ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ในการสร้างตัวสร้างฐานะให้สำเร็จ จึงจำเป็นต้องกระทำโดยไม่ผิด กฎแห่งกรรม กฎจารีตประเพณี และกฎหมายบ้านเมือง ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยในการ ดำเนินชีวิตและการประกอบอาชีพของเรานั่นเอง 64 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ