การชดใช้กรรมในนรก : หน้า 217/263

วิจิตรสุดที่จะพรรณนาใครช่างมีบุญวาสนาได้เป็นเจ้าของวิมานอันสวยงามเช่นนี้” ยักษ์จึงบอกว่า “เจ้ายังจำนันทิยะได้ไหม เขาคือเจ้าของวิมานนี้ เพราะเขาเป็นผู้ไม่ตระหนี่ บำเพ็ญบุญกุศล ไม่เคยขาด” นางกล่าวว่า “จำได้ เขาคือสามีของข้าเอง ข้าเป็นภรรยาของเขา ได้รับความเป็นใหญ่ ในเรือนเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่ บัดนี้เขาตายแล้วได้เสวยทิพยวิมาณแห่งนี้ ข้าเองเป็นภรรยาก็ควรจะ ได้อยู่ในวิมาณนี้ด้วยเช่นกัน” ยักษ์ทั้งสองจึงบอกว่า “อย่าเพ้อเจ้อฝันไปเลย นางผู้มีใจบาปเจ้าต้องไปอยู่ในนรกเท่านั้น แล้วจับแขนนางคนละข้าง ฉุดกระชากไปสู่นรก เมื่อถึงเขตอุสสทนรก ซึ่งเป็นขุมบริวารชั้นใน ล้อมรอบนรกขุมใหญ่แห่งหนึ่ง จึงกล่าวว่า “นรกนี้เป็นที่อยู่ของเจ้า เจ้าจะต้องได้รับทุกข์ ทรมานอยู่ที่นี่” กล่าวแล้วยักษ์ก็อันตรธานหายไป นายนิรยบาล 2 ตน ก็ปรากฏขึ้น มีรูปร่างใหญ่มหึมาน่ากลัว เข้ามาฉุดกระชากนางไป ยังขุมนรก นางตกใจมาก จึงถามนายนิรยบาลว่า “เหตุใดท่านจึงนำข้ามายังสถานที่สกปรก เต็มไปด้วยสูตรและคูถ ที่มีกลิ่นเหม็นฟุ้งเช่นนี้” นายนิรยบาลจึงตอบว่า “ที่นี่เป็นที่รับกรรม ของเจ้า เจ้าต้องอยู่ที่นี่ ชดใช้กรรม 1,000 ปีนรก” นางจึงถามว่า “ข้าได้ทำผิดอะไรร้ายแรงจึงต้องมาอยู่ที่นี่จะขอไปอยู่ที่อื่นไม่ได้หรือ” นายนิรยบาลสั่นศีรษะ แล้วบอกว่า “ไม่ได้หรอก เจ้าเป็นคนใจบาปหยาบช้า ประพฤติทุจริตด่า ว่าพระอรหันต์” แล้วนายนิรยบาลได้พรรณนาถึงโทษทัณฑ์ที่จะได้รับ นางฟังแล้วเกิดความสยอง จึงพร่ำพิไรรำพันว่า “ขอให้ท่านได้โปรดเมตตา พาข้าพเจ้าไปส่งยังมนุษยโลกก่อนเถิด ข้ากลับไปแล้วจะ หมั่นสร้างบุญกุศล ทำทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา จะไม่กระทำกรรมอันหยาบช้า แม้เพียง เล็กน้อย ท่านโปรดอนุญาตเพื่อให้ข้าได้กลับไปทำสิ่งที่ดีงามก่อนเถิด” นายนิรยบาลจึงกล่าวว่า “เจ้าเป็นผู้ประมาทแล้ว ตอนนี้จะมาร้องไห้ร่ำไรอยู่ทำไม จง เสวยผลกรรมที่เจ้าได้กระทำไว้เถิด ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไป” นางร้องไห้คร่ำครวญ แล้วขอร้อง ต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้น เมื่อท่านเห็นผู้ใดจะไปเกิดในโลกมนุษย์โปรดเอ็นดูช่วยสั่งให้เขาไปบอก กับลูกของข้าด้วยว่า ขอให้เขาจงเร่งทำบุญ ให้ทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา อย่าได้ก่อกรรม ทำเข็ญ ส่วนตัวข้าเมื่อพ้นทุกข์จากที่นี่แล้ว หากมีวาสนาได้เกิดเป็นมนุษย์อีก จะตั้งใจรักษาศีล ให้บริสุทธิ์ จะทำบุญกุศลให้มาก จะสร้างศาลาและวิหาร จะไม่ประมาทในชีวิตอีกแล้ว เมื่อใครไปสู่มนุษยโลกแล้วถูกถาม ก็จึงตอบว่า ขอท่านทั้งหลายจงถวายทาน ผ้านุ่งห่ม 206 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ