อนุรุทธกับความหมายของคำว่า 'ไม่มี' : หน้า 256/263

อนุรุทธไม่เคยฟังเลย คำว่า “ไม่มี” เข้าใจว่าเป็นขนมที่มีชื่อแปลกชนิดหนึ่ง จึงใช้ มหาดเล็กไปบอกให้พระมารดาทรงส่งขนมชื่อไม่มีนั้นมาให้แก่ตน มหาดเล็กกลับมาทูลว่า “ข้าแต่พระแม่เจ้า ขอจงประทานขนมไม่มีนั้นเถิด พระเจ้าข้า” พระมารดาทรงดำริว่า “อนุรุทธบุตรของเราไม่เคยฟังคำว่าไม่มี วันนี้เราจะให้บุตรของ เรารู้จักความหมายคำนี้ด้วยอุบายสักอย่างหนึ่ง” ทรงจัดการครอบถาดทองคำเปล่าใบหนึ่งด้วย ถาดทองคำอีกใบหนึ่ง แล้วทรงส่งไป พวกเทวดาผู้รักษาพระนครปรึกษากันว่า “อนุรุทธศากยะ ครั้งเกิดเป็นอันนภาระเป็น คนเกี่ยวหญ้า ได้เคยถวายข้าวที่เป็นส่วนของตนแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าอุปริฏฐะ แล้วตั้งความ ปรารถนาว่า ดงน “การฟังคำว่าไม่มีขออย่ามีแก่ข้าพเจ้า การรู้จักที่เกิดแห่งโภชนาหารก็จงอย่ามีแก่ข้าพเจ้า ถ้าอนุรุทธนี้จักได้เห็นถาดเปล่า พวกเราจะเข้าสมาคมเทวดาไม่ได้ทั้งศีรษะ รษะของพวกเรา จะต้องแตกเป็น 7 เสี่ยง แล้วพวกเทวดาเหล่านั้น จึงบันดาลให้เกิดมีขนมทิพย์เต็มถาดทองคำ นน พอพวกมหาดเล็กวางถาดทองคำลงที่สนามเล่นลูกขลุบแล้วเปิดถาดทองคำที่กระทำ เป็นฝาออก กลิ่นขนมก็หอมตลบไปทั่วพระนคร ครั้นอนุรุทธหยิบขนมบริโภค เมื่อขนมนั้นกระทบกับลิ้น รสของขนมก็ซาบซ่านไปตาม เส้นรับรสอาหารตลอดทั้ง 7 พันเส้น ท่านจึงคิดว่า “เราคงมิใช่ผู้เป็นที่รักของท่านแม่เสียแล้ว ซึ่งนับเป็นเวลานานมากถึงเพียงนี้ ท่านแม่ ไม่เคยทอดขนมไม่มีอย่างนี้ให้แก่เรา ต่อไปนี้เราจะไม่บริโภคขนมอย่างอื่น” แล้วกลับมาวัง ทูลถามพระมารดาว่า “ข้าแต่ท่านแม่ กระหม่อมเป็นที่รักของท่านแม่หรือเปล่า” พระมารดาทรงตอบว่า “ลูกเอ๋ย ลูกนี้เป็นที่รักยิ่งของแม่ เหมือนกับลูกตาของผู้มีตา ข้างเดียว และเหมือนกับหัวใจ ฉะนั้น” อนุรุทธทูลถามว่า “แต่เหตุไร ท่านแม่จึงไม่ทรงทอดขนมชื่อว่า “ไม่มี” ให้กระหม่อม ชั่วระยะเวลานานถึงเพียงนี้” พระมารดาทรงนึกแปลกพระทัยเรื่องขนมไม่มี จึงตรัสถามมหาดเล็กว่า “มีอะไรอยู่ใน บ ท ที่ 6 อานิสงส์ ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐ า น ะ ต า ม พุ ท ธ วิธี DOU 245