การไปสวรรค์ด้วยกรรมดีและศีล : หน้า 83/263

ถ้าจะไปสวรรค์ให้ได้ เราต้องมีหลักใจ อย่างน้อยก็ต้องศึกษาเรื่องกรรม เชื่อเรื่องกฎ แห่งกรรม เมื่อศึกษาแล้วก็ต้องเลือกละกรรมชั่ว ทำแต่กรรมดี แล้วก็ทำใจให้ใส ศรัทธาที่แท้จริง จะต้องมีหลักใจอย่างนี้ ศรัทธามีความสำคัญ คือ สามารถทำให้พ้นทุกข์ได้เพราะเมื่อมีความมั่นใจ ความไว้วางใจ ในพระพุทธองค์และคำสอนของพระพุทธองค์แล้ว ก็จะพร้อมจะปฏิบัติตามอย่างไม่มีเงื่อนไข และ ตั้งใจปฏิบัติตามอย่างเต็มที่ ศรัทธาในข้อนี้ต้องเป็นศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญา ไม่ใช่ศรัทธาอย่างงมงาย เชื่อโดย ไม่คิดพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนก่อน ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นความหลงงมงายไป เมื่อมีศรัทธาแล้วก็มีความเลื่อมใส หมดความสงสัยในคำสอน พร้อมจะปฏิบัติตาม เมื่อ พระพุทธองค์สอนให้ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส เพื่อกลั่นกาย วาจา ใจให้บริสุทธิ์ ก็ตั้งหน้า ตั้งใจกระทำอย่างเต็มกำลังความสามารถ เชื่อในคำสอนว่านรก สวรรค์มีจริง บุญ ! บาปมีจริง เป็น ความเชื่อมั่น ในสัมมาทิฏฐินั่นเอง แล้วมุ่งมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาอย่างเต็มที่ไป พร้อมกับการดำเนินชีวิต จนกระทั่งปิดนรก เปิดสวรรค์ และพ้นทุกข์ได้ในที่สุด 3.6.2 ศีล ศีล แปลว่า ปกติ ศีล หมายถึง การควบคุมตัวเองทั้งทางกายและวาจา เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ เจ้าชู้ พูดโกหก พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ และเสพของมึนเมาอันได้แก่ สุราและเมรัย เป็นต้น การที่เราจะสามารถควบคุมตัวเองด้วยศีลได้นั้น เป็นผลสืบเนื่องมาจากการที่เรามี หลักใจที่ถูกต้องเป็นเบื้องต้น นั่นคือการเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม คนมีศีลย่อมเป็นคนที่มีความประพฤติดี เป็นผู้ที่ละเว้นจากความทุจริตทั้งหลาย จึง เป็นบุคคลที่น่าคบหา เป็นที่น่าไว้วางใจ คบแล้วก็สบายใจว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใน ภายหลัง และมีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ศีลจึงเป็นปกติของคนดี โดยเฉพาะสำหรับคนทำการค้า สร้างตัวสร้างฐานะ ต้องหาความร่วมมือจากคนมีศีล จึงจะไม่เดือดร้อน เพราะคนไม่มีศีล ไม่มีศรัทธาแล้วย่อมจะไม่เชื่อในเรื่องของบุญ-บาป ความ ดีความชั่ว ดังนั้น เพื่อผลประโยชน์แล้ว โกงได้ก็โกง เอาเปรียบได้ก็เอาเปรียบ ทุจริตได้ก็ทุจริต ผิดกฎหมาย ผิดศีลธรรมก็ทำได้หมด อย่างไม่มีความละอาย 72 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ