อานุภาพแห่งบุญและการบรรลุธรรม : หน้า 230/263

ท่านที่มาจากอุตตรกุรุทวีป เป็นภรรยาที่สวยงามมากที่เขาเรียกว่านางแก้ว นางแก้วนี้มีบุญวิเศษ เวลาหน้าร้อน กายเย็น เวลาหน้าหนาวกายก็อุ่น มีถ้อยคำอันไพเราะ รูปร่างก็สวยงาม แถมยัง มีรัศมีกายออกไปด้วย นางได้นำหม้อข้าววิเศษและนำหิน 3 ก้อนติดตัวมาด้วย ข้าวของ อุตตรกุรุทวีปนั้นแจกจ่ายเท่าไหร่ก็ไม่หมดสิ้น รับประทานนิดเดียวก็อิ่มได้ พูดง่ายๆ ว่าสิ่งที่ท่านได้เห็น ได้ยิน ได้ดมกลิ่น ลิ้มรส สัมผัสถูกต้อง นึกคิดอะไรต่างๆ ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ประณีตที่สุด ไม่เคยมีใครได้รับอย่างนี้มาก่อน แล้วสมบัติของท่านก็เป็นที่ เลื่องลือไป จนกระทั่งพระราชามหากษัตริย์ต้องเสด็จมาดู พระเจ้าอชาตศัตรูเห็นแล้วเกิดอยาก ได้ เข้าพระทัยว่าด้วยอำนาจของพระราชานั้น อะไรๆ ก็อยู่ในกำมือ แต่สิ่งนี้จะนำมาใช้กับผู้มี บุญไม่ได้เลย พระองค์ทรงยกกองทัพมา เพื่อที่จะยึดปราสาทของท่านโชติกเศรษฐี ซึ่งในขณะนั้น ท่านโชติกะอยู่วัด กำลังฟังธรรมอยู่ พอยกทัพมาถึงปราสาทที่ทำด้วยแก้ว ก็ปรากฏภาพ สะท้อนกลับ ดูประหนึ่งว่ามีกองทัพมากมายกว่านั้นคอยป้องกันปราสาทอยู่ พระเจ้าอชาตศัตรู ตกพระทัยไม่กล้าที่จะไปยึดเอา ในที่สุดก็ตรัสถามหาว่าท่านโชติกเศรษฐี อยู่ที่ไหน เมื่อทรง ทราบว่ากำลังฟังธรรมอยู่ที่วัดก็เสด็จตามไป แล้วก็เล่าความเป็นจริงให้ฟังว่า ตั้งใจจะไปยึดเอา สมบัติของท่านโชติกเศรษฐี ท่านเศรษฐีก็บอกว่าอย่าว่าแต่ปราสาทเลย แม้แต่แหวนในนิ้วมือ ของท่านพระเจ้าอชาตศัตรูหรือใครๆ ในโลกก็ไม่อาจที่จะดึงหลุดจากนิ้วมือได้ พระเจ้าอชาตศัตรูทรงฟังแล้วไม่เชื่อ เพราะพระองค์เป็นผู้ที่มีกำลังมาก แค่ประทับนั่ง ยอง ๆ ยังกระโดดไปได้สูงถึง 40 ศอก ถ้ายืนแล้วกระโดดก็สูง 80 ศอก 4 ศอก ก็เป็น1 วา วา หนึ่งก็มี 2 เมตร คูณเอาเลยว่าสูงขึ้นไปขนาดไหน พูดง่าย ๆ นั่งยอง ๆ กระโดดไปถึงยอดโบสถ์ อย่างนั้น แต่พระองค์ก็ทรงดึงแหวนออกจากนิ้วโชติเศรษฐีไม่ได้เลยสักวงหนึ่ง เพียรพยายาม อยู่อย่างนั้นจนเหงื่อออกทีเดียว โชติเศรษฐีจึงแสดงอานุภาพแห่งบุญให้ปรากฏ ท่านอนุญาตว่าขอให้แหวนที่อยู่ใน นิ้วมือเลื่อนไปถวายพระเจ้าอชาตศัตรู แหวนนั้นประดุจมีชีวิต ได้เคลื่อนออกไปจากนิ้วของ โชติกเศรษฐีอย่างง่ายดาย แล้วก็ตกลงในพระหัตถ์ของพระเจ้าอชาตศัตรู ท่านเกิดความสลดใจว่า สมบัติที่มีอยู่ในโลกอย่างนี้ เมื่อมีอยู่ก็มีคนอยากได้ มีอยู่ก็มี คนอยากดู ถ้าไม่ให้ดูก็น้อยใจ โกรธ ถ้าให้ดูแล้วก็อยากได้ ถ้าไม่ให้ก็โกรธอีก ขุ่นมัวอีก ในที่สุด ท่านก็เลยออกบวช แล้วได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในพระพุทธศาสนา เพราะฉะนั้น เรื่องของบุญจึงเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ผู้มีบุญมากนั้น บ ท ที่ 6 อ า นิ ส ง ส ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐ า น ะ ต า ม พุ ท ธ วิธี DOU 219