เรื่องของเศรษฐีและพระปัจเจกพุทธเจ้า : หน้า 223/263

นั่นเอง พระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งเพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ ได้เสด็จผ่านมา เศรษฐีเห็น เข้าก็เลื่อมใสเกิดความคิดว่าการที่เราประสบภัยขั้นนี้ ก็เพราะเราไม่ได้ให้ทานมาก่อน หรือแม้ ให้ทานแล้วก็คงยังให้ไม่เต็มที่เต็มกำลังข้าวมื้อนี้เพียงอิ่มแค่วันเดียวเท่านั้น แต่ถ้าเราถวายแด่ พระปัจเจกพุทธเจ้า จะทำให้เรามีความสุขความเจริญไปนับภพนับชาติไม่ถ้วนเลยทีเดียว เมื่อคิดดังนั้น ท่านจึงบรรจงตักข้าวถวายจนเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง พระปัจเจกพุทธเจ้าทรง ปิดบาตร เพื่อให้เศรษฐีไว้รับประทานอีกครึ่งหนึ่ง เศรษฐีอ้อนวอนให้พระองค์ทรงเปิดบาตรรับ อีกครึ่งหนึ่ง ตนเองไม่ได้หวังเพียงแค่ความสุขในชาตินี้เท่านั้น แต่อยากจะได้ความสุขในชาติ หน้าด้วย พระปัจเจกพุทธเจ้าทรงเปิดบาตร เศรษฐีตักข้าวใส่บาตรด้วยความปีติเบิกบาน ใน การทุ่มหมดตัวสร้างมหาทานบารมี เศรษฐีตั้งจิตอธิษฐานว่า “ความอดอยากเช่นนี้อย่าได้เกิดขึ้นกับข้าพเจ้าอีกเลย ในทุกๆ ที่ที่ข้าพเจ้าเกิด ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ขอให้ข้าพเจ้ามีอาหารเลี้ยงมนุษย์ได้ทั่วโลก เมื่อข้าพเจ้า ทำความสะอาดยุ้งฉางแล้วมองขึ้นไปบนฟ้าเท่านั้น ขอให้ข้าวจงตกลงมาเต็มยุ้งฉางทั้งหมด” พอสิ้นคำของเศรษฐี พระปัจเจกพุทธเจ้าทรงกล่าวให้พรว่า “จงเป็นอย่างนั้นเถิด” แล้ว ทุกคนในบ้านก็พร้อมใจกันถวายทานเช่นเดียวกับท่านเศรษฐี ในวันนั้นเองข้าวจำนวนมากได้ตกลงมาเต็มยุ้งฉางทั้ง 1,250 หลัง ภรรยาเศรษฐีจึง ประกาศไปทั่วเมืองว่า “ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่พวกเราได้ทำไว้ดีแล้ว บัดนี้มีอาหารมากมาย เกิดขึ้นในบ้านของเศรษฐี ใครต้องการเท่าไหร่ จงมารับได้ตามต้องการ” นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความอดอยากก็ไม่เคยเกิดขึ้นในเมืองพาราณสีอีกเลย ชาว เมืองทั้งหลายได้ชีวิตกลับมาอีกครั้ง ก็เพราะอานุภาพบุญของท่านเศรษฐีนั่นเองช่วยชาวเมืองไว้ เมื่อเศรษฐีสิ้นชีวิตลงได้เกิดเป็นเทวดาเสวยสุขในสวรรค์ ในชาติสุดท้ายเศรษฐีนั้นเกิดมามีชื่อว่า เมณฑกเศรษฐี มีสมบัติมากมายตักไม่มีพร่อง คือมีแพะทองคำจำนวนมาก ซึ่งในปากจะมีด้ายถ้าปรารถนาสมบัติหรืออาหารใด ๆ เพียงแค่ดึง ด้ายในปากแพะเท่านั้น สิ่งที่ปรารถนาก็จะออกมาจากปากแพะทันที แพะเพียง 1 ตัว สามารถ เลี้ยงคนได้ทั้งชมพูทวีป ปรากฏว่าในเวลานั้น คนทั้งชมพูทวีปต่างได้มาเอาอาหารหรือสมบัติ เงินทองตามแต่ตนต้องการที่บ้านของท่านเศรษฐี เมณฑกเศรษฐีมีโอกาสฟังพระธรรมเทศนา จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และบรรลุเป็นพระโสดาบัน 212 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ