ข้อความต้นฉบับในหน้า
ที่เรือนของกุมภโฆสกพูดอ้อนวอนขอพักที่บ้านของเขาสัก 2 วัน แต่กุมภโฆสกก็พูดจาบ่ายเบี่ยง
ไม่ยินยอม ในที่สุดเมื่อนางกล่าวว่า จะขอพักอยู่เพียงคืนเดียว พรุ่งนี้เช้าก็จะเดินทางไป เขาจึง
อนุญาตอย่างเสียไม่ได้
พอรุ่งเช้า เวลาจะเขาจะไปป่า นางได้ขอค่าอาหารไว้แต่เขาอิดเอื้อนไปมาจนนางรบเร้า
บ่อย ๆ เข้า เขาจึงควักเงินออกมาให้ นางได้เก็บของเขาไว้ แล้วนำโภชนะและสิ่งต่าง ๆ จากร้าน
ตลาด จัดแจงปรุงอาหารมีรสเลิศไว้สำหรับเขา พอเขากลับมากินอาหารนั้นจนอิ่มหนำสำราญแล้ว
นางรู้ว่าเขามีจิตใจเบิกบานจึงขอเขาพักต่ออีก 2 วัน ซึ่งเขาก็อนุญาตโดยดี
ต่อมา นางได้ปรุงอาหารอันเอร็ดอร่อย ทั้งตอนเย็นและตอนเช้า บำรุงเขาอย่างดี จน
เขาเบิกบานใจก็วิงวอนขอพักต่ออีก 2 วัน ซึ่งเขาก็อนุญาตแต่โดยดี วันต่อมา นางได้ตัดขาเตียง
นอนของเขา เมื่อเขามา พอนั่งลงเท่านั้น เตียงก็ยวบลงเบื้องล่าง
“ทำไม เตียงจึงขาดไปอย่างนี้” เขาถามอย่างตกใจ
“นายจ๋า ฉันไม่สามารถจะห้ามหนุ่ม ๆ ได้ พวกเขามาเล่นกันที่นี่” นางสนมตอบ
“เพราะอาศัยแก ทั้ง 2 คนนี้ทีเดียว ฉันจึงต้องลำบาก ก่อนนี้ฉันจะไปไหน ๆ ก็ปิด
ประตูแล้วจึงไป ก็ไม่เกิดเหตุอะไรขึ้น
“จะทำอย่างไรได้ล่ะ พ่อ ฉันห้ามเขาไม่ได้”
อีกสองสามวัน นางก็ตัดขาเตียงอีก คราวนี้เหลือเพียงเชือกเส้นเล็ก ๆ สองเส้นเท่านั้น
วันนั้นพอเขานั่งลง เตียงทั้งหมดก็พังฮวบลงมา ศีรษะของเขาฟุบลงรวมกับเขาทั้งสอง เขาลุก
ขึ้นได้ก็พูดว่า
“ฉันจะทำอะไรได้บัดนี้จักไปไหนได้ ฉันถูกพวกแกเล่นงานจนไม่มีเตียงจะนอนเสียแล้ว”
นางปลอบว่า “จักทำอย่างไรได้เล่า ฉันห้ามเด็กๆ ที่คุ้นเคยไม่ได้ ช่างเถอะอย่าวุ่นวาย
ไปเลย นายจักไปไหนเวลานี้” แล้วเรียกธิดาบอกว่า
“แม่หนู เจ้าจงให้พี่ชายของเจ้านอนด้วย” ฝ่ายธิดาไม่ขัดข้อง แบ่งเตียงของเธอให้เขา
นอนอีกข้างหนึ่ง นายกุมภโฆสกไปนอนข้างเธอทั้งสองได้เสียกันในคืน
คนนนเอง
รุ่งขึ้น ธิดานางสนมร้องให้เข้าไปหามารดา ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง นางสนมได้รับ
กุมภโฆสกไว้เป็นบุตรเขยทั้งสองได้อยู่ร่วมกันตั้งแต่วันนั้นมา
พออุบายของนางสนมได้มาถึงขั้นนี้แล้ว นางก็ได้ทูลให้พระราชาจัดงานนักษัตรขึ้น และ
บ ท ที่ 6 อานิสงส์ ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐ า น ะ ต า ม พุ ท ธ วิธี DOU 235