ประมวลปัญหาและเฉลยบากิจไว่ายากรณ์ ประมวลปัญหาและเฉลายบาลีไวยาการณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) หน้า 32
หน้าที่ 32 / 197

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของคำพูดที่ระบุจำนวนในภาษาไทย โดยมีสองประเภทหลัก คือ เอวะ และ พหูวนะ ซึ่งทั้งสองมีความสำคัญในการบอกจำนวนของนามที่ชัดเจนและไม่ชัดเจน การใช้วิธีการในการระบุจำนวนนี้ช่วยให้เข้าใจความหมายของนามได้ดีขึ้น ในการเรียนรู้ภาษาไทย คำว่าจำนวนนับได้มีความสำคัญมาก ข้อความนี้ยังพูดถึงวิธีใช้และตัวอย่างที่ตอบคำถามเกี่ยวกับการจำแนกนามด้วย.

หัวข้อประเด็น

-ปัญหาคำบอกจำนวน
-ความสำคัญของเอกท่ายศพ์
-การใช้สังกต
-การวิเคราะห์นามและจำนวน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ประมวลปัญหาและเฉลยบากิจไว่ายากรณ์ (สำหรับปริญญธรรมดิ) - หน้า ที่ 30 [ วรรณะ ] คำถาม หมายความว่ากระไร? มีอ่อย่า? อะไรบ้าง? จำเป็นต้องมีหรือ ถ้าไม่มี จะเป็นอย่างไร? คำหมายความว่าคำพูดที่ระบุจำนวนมานามามี2 อย่าง คือ เอวะ สำหรับพูดถึงนามนามสิ่งเดียว พหูวนะ สำหรับพูดถึงนามนามหลายสิ่ง จำเป็นต้องมีถ้าไม่มี ก็ทำให้ทราบ จำนวนของนามว่ามากหรือน้อยไม่ได้ [อ.น.]. คำถาม หมายความว่ามีประโยชน์อย่างไร? สังกตที่ไหนจึงจะรู้ว่าจงได้แม่ม่า? คำตอบ หมายความให้รู้จำนวนนนาน้อยหรือมาก ที่จะรู้ได้ต้องส่งเอกท่ายศพ์ ซึ่งเป็นวิภัจจ์ ถ้าท่ายศพท์เป็นวิภัจจ์ อะไร ก็ траบาวะได้ทันที เพราะวิภัจจ์เป็นเครื่องหมายให้รู้วาได้แม่ม่า. [อ.น.]. คำถาม สังกตขยาย ต่างก็เป็นเครื่องหมาย บอกจำนวนของนามนามเหมือนกันมิใช่หรือ? เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมท่านจึงจัดให้มีทั้ง 2 อย่างล่า? จะมีเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้หรือ? คำตอบ จริง ว่าและสังกตเป็นเครื่องหมายบอกจำนวนมาม แต่มีลักษณะต่างกัน ว่า บอกจำนวนมามนามไม่ชัดเจน เช่น ปรุโส ชาย ปรุโส ชายหลายคน ไม่ชัดเจนไปว่าเท่าไรแน่ แม้ that เป็นคำบอกที่ไม่ระบุให้ดว่าว่า "หนึ่ง" ส่วนสังกตวย นับจำนวน นามมามชัดลงไปก็เดียว เช่นชายคนหนึ่ง ก็มีคำว่า เอโก ปรุโส ชน 5 คนว่า อุตตุโร ชนา เป็นต้น.[อ.น.].
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More