การถ่ายลำไลวายารณ์ในภูมิธรรมตรี : หน้า 106/197

ประโยค-ประมวลปัญหาและถ่ายลำไลวายารณ์(สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้าที่ 104 จะลงปัจจัยท้ายคำศัพท์ใด ต้องลบวิดีติที่ประกอบอยู่กับคำศัพท์นั้นเสีย ก่อน ให้เหลืออยู่แต่รูปคำเดิม ๆ เช่น สมุนสุข ต้องลบ สวัดติ เหลืออยู่แต่ สมุน ซึ่งเป็นรูปปกติ แล้วจึงประกอบปัจจัยได้ จะลง ปัจจัยท้ายคำศัพท์ที่มีวัดติดประกอบอยู่ไม่ได้ (อ. ม.) ถ. ณ ปัจจัยเมื่อจะประกอบกับศัพท์ ท่านให้ลบ ณ เสียครับ ลบ ณ แล้ว ก็เป็นอันแล้วกัน หรือมีให้เปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ ? ถ.อ เมื่ออณ แล้ว ถ้าสระอยู่หน้าศัพท์เป็นรสะสฺ แล้ว ไม่มี พยัญชนะสังโฆอยู่เบื้องหลัง ต้องพฤติคือ ทิม อะ เป็นอา วิการ อิเป็น ออ,อูเป็น โอ,เว้นแต่สระที่อยู่หน้าศัพท์เป็น รสะ มี พยัญชนะสังโโอยู่เบื้องหลัง หรือเป็น ทิมะ ไม่ต้องพฤติ ลบ ณ แล้วเป็นอันแล้วกัน ส่วนระที่ ณ อคัข์ และสระพยัญชนะอื่น ๆ ที่เหลืออยู่ ให้ประกอบกับศัพท์ได้เท่านั้น ตัวอย่างเชน :- กนิณ ลง เณยปัจจัย เมื่อ ลบ แล้ว ต้องทีละสะระที่อักษร ตัวหน้าอาศัย คือ อ เป็น อา แล้วน่า-เยะ ไปประกอบกับ ภาคิน สำเร็จรูปเป็น ภาคินโย แปลว่าสำคัญแห่งนี้น้องหญิง วิภา ลง เณร ปัจจัย ลง แล้ว ต้องอิริสาระที่อักษร ตัวหน้าอาศัย คือ อ เป็น ออ แล้วน่า-อ- ไปประกอบกับ เววา สำเร็จรูปเป็น เววโร แปลว่า เหล่าแม่แท้แน่ อปก ลง ณ ปัจจัย ลง แล้ว ต้องวิการสาระที่อักษรตัว หน้าอาศัย คือ อ เป็น โอ แล้วน่า-อ- ไปประกอบกับโอลง สำเร็จ รูปเป็น โอปโก แปลว่า เหล่าแม่ของอุปกะ