การศึกษาวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับการเปรียญธรรมดี ประมวลปัญหาและเฉลายบาลีไวยาการณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) หน้า 169
หน้าที่ 169 / 197

สรุปเนื้อหา

บทนี้ได้กล่าวถึงปัจจัยและวิธีการที่แตกต่างกันระหว่างภาวะทัศติและนามกิต อธิบายการใช้งานและการลบคำในแต่ละกรณี พร้อมการให้ตัวอย่างที่ชัดเจนเกี่ยวกับปัจจัยต่าง ๆ ที่มีอยู่ เพื่อให้เข้าใจถึงการแปลงคำและกฎเกณฑ์ที่เกี่ยวข้อง โดยไม่ปรากฏรูปร่างเช่น อุโฑ และกามมากโก โดยเนื้อหาเน้นการวิเคราะห์ที่ลึกซึ้งและตัวอย่างจากวิทยานิพนธ์ที่เกี่ยวข้องกับเปรียญธรรมดี.

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาเปรียญธรรมดี
-แนวทางการวิเคราะห์ภาวะทัศติ
-การใช้งานนามกิต
-ปัจจัยและการลบคำในภาษาไทย
-วิธีการถ่ายทอดวิทยานิพนธ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ประมวลปัญหาและถ่ายทอดวิทยานิพสำหรับเปรียญธรรมดี - หน้า 167 ก. ณุญ ปัจจัย ในภาวะทัศติและในนามกิต มีวิธีต่างกันอย่างไร? ข. ในภาวะทัศติ ท่านใช้งาที่สัมพัทธ์บ้าง กริยายบ้างเป็นเครื่องหมายแทนภาวะทัศติ เมื่อดงแล้ว ท่านให้ลบ ณ เสีย เหลือไว้แต่ ย, ลบ อ สระที่สุดทศัพท์หน้าเสียแล้ว เอาพญชนะที่ที่สุดทศัพท์ ซึ่งมีสระอันลบเสียแล้วนั้น กับ ย อากาศตามรูปที่อธิบายไว้ต่าง ๆ หรือแปลงเหมือนพยัญชนะหน้า ย ทั้ง ๒ ตัวบ้าง คง บ้าง ไว้ไม่อเทคบ้าง.ในนามกิตต์ ท่านใช้งาที่ราด เป็นเครื่องหมายมาสะระและภาวะสาระ ลงแล้วลบ ณ เสีย เหลือไว้แต่ ย แล้วอาเทคกับที่สุดธาดบ้าง คง บ้างไม่ไว้ต้องมีวิธีอย่างอื่นบ้าง คง บ้างแล้ว ช้อน ย หรือวิธีวิฑัษอย่างอื่นบ้าง,ไม่ลบ ณ แต่ตาม ณู นั่นบ้าง. (๒๕๗๒) ค. ปัจจัยใดบ้าง เมื่อลงสำเร็จเป็นสาระแล้วไม่ปรากฏรูปร่าง ของตัวอย่างด้วย. ง. กริย อ ๆ ปัจจัยเมื่อลงสำเร็จเป็นสาระแล้ว ไม่ปรากฏรูปร่างกิว ปัจจัย เช่น อุโฑ เป็นต้น. ณ ปัจจัย เช่น กามมากโก เป็นต้น. อ ปัจจัย เช่น หิตกุโร เป็นต้น. ข ปัจจัย เช่น สุกโร เป็นต้น. [อ.น.] ฉ. ปัจจัยใดบ้าง เมื่อลงธาดแล้ว นิยมให้ลบพยัญชนะที่สุดธาด ๆ จงอ้างอุทาหรณ์มาให้ดูด้วย.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More