ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ประมวลปัญหาและถ่ายทอดวิทยานิพสำหรับเปรียญธรรมดี - หน้า 167
ก. ณุญ ปัจจัย ในภาวะทัศติและในนามกิต มีวิธีต่างกันอย่างไร?
ข. ในภาวะทัศติ ท่านใช้งาที่สัมพัทธ์บ้าง กริยายบ้างเป็นเครื่องหมายแทนภาวะทัศติ เมื่อดงแล้ว ท่านให้ลบ ณ เสีย เหลือไว้แต่ ย, ลบ อ สระที่สุดทศัพท์หน้าเสียแล้ว เอาพญชนะที่ที่สุดทศัพท์ ซึ่งมีสระอันลบเสียแล้วนั้น กับ ย อากาศตามรูปที่อธิบายไว้ต่าง ๆ หรือแปลงเหมือนพยัญชนะหน้า ย ทั้ง ๒ ตัวบ้าง คง บ้าง ไว้ไม่อเทคบ้าง.ในนามกิตต์ ท่านใช้งาที่ราด เป็นเครื่องหมายมาสะระและภาวะสาระ ลงแล้วลบ ณ เสีย เหลือไว้แต่ ย แล้วอาเทคกับที่สุดธาดบ้าง คง บ้างไม่ไว้ต้องมีวิธีอย่างอื่นบ้าง คง บ้างแล้ว ช้อน ย หรือวิธีวิฑัษอย่างอื่นบ้าง,ไม่ลบ ณ แต่ตาม ณู นั่นบ้าง.
(๒๕๗๒)
ค. ปัจจัยใดบ้าง เมื่อลงสำเร็จเป็นสาระแล้วไม่ปรากฏรูปร่าง ของตัวอย่างด้วย.
ง. กริย อ ๆ ปัจจัยเมื่อลงสำเร็จเป็นสาระแล้ว ไม่ปรากฏรูปร่างกิว ปัจจัย เช่น อุโฑ เป็นต้น. ณ ปัจจัย เช่น กามมากโก เป็นต้น. อ ปัจจัย เช่น หิตกุโร เป็นต้น. ข ปัจจัย เช่น สุกโร เป็นต้น. [อ.น.]
ฉ. ปัจจัยใดบ้าง เมื่อลงธาดแล้ว นิยมให้ลบพยัญชนะที่สุดธาด ๆ จงอ้างอุทาหรณ์มาให้ดูด้วย.