การวิเคราะห์ศัพท์และวรรณราศิในภาษาไทย : หน้า 122/197

เสโย เศษโย ลงปังข้อออะไร ? ทำไมจึงเป็นรูปอย่างนั้น มีวิเคราะห์อย่างไร ? ลง อัย ปัญญา นี้เป็นรูปนั้น คือ เสโย มูลศัพท์เป็น ส เมื่อลง อัย ตามปกติ ต้องเป็น สโย แต่มิถูกกับภาษาฌิยม ท่านจึง ให้แปลลง อัย เป็น เอยู เข้ากับ ส ก็เป็น เสโย เชษโย มูลศัพท์ เป็น ส ลงปังข้ออั้นแล้ว ก็แปลเป็นอย่างเดียวกันกับ เสโย ศัพท์ ทั้ง ๒ นี้ ก่อนจะวิเคราะห์ ต้องทราบวรรณรศิ ก่อน ส เป็นไป ในวรรณแห่ง ปฐมฯ ที่แปลว่า ประเสริฐ.ซ เป็นไปในวรรณแห่ง วุฒิ ที่แปลว่า เจริญ. วีราะห้อยอย่างนี้ อยูง ปฐมฯ อยูง ปฐมฯ อยูง มอำ ส วีเสน ปลุกโถ เสโย [ ชิน ] ชนนี้ ประกาศิวัดด้วย ชนนี้ ประเสริฐด้วย, ชนนี้ ประเสริฐ โดยเฉพาะ แห่ง [ กว่า ] ชนเหล่านี้เพราะฉะนั้น ชนนี้ จึงถือว่า ประเสริฐกว่า. อยูง วุฒ โต อยูง วุฒ โต, อยูงมาส วีเสน วีเสน วุฒ โต๊ด เชษโย [ ชิน ] ชนนี้ เจริญด้วย ชนนี้ เจริญด้วย, ชนนี้ เจริญโดยวิเศษ แห่ง [ กว่า ] ชนเหล่านี้เพราะฉะนั้น ชนนี้ จึงชื่อว่า เจริญกว่า. [อ.น.] ถ. กนโย เสฏฐ โช ฑู โศพไหน เป็นศพหชั้นไหน ? วิเคราะห้อย่างไร ? ถ. กนโย เป็นคุณศพชั้นวิเศษ, สงู่ โช ฑู โศพู โเป็นคุณศพที่ ชั้นอวิตเสส กนโย ออกจากศพว่า กน เป็นไปในวรรณแห่ง ยุว