หลักการแปลและวิเคราะห์นามในพระไตรปิฎก : หน้า 181/197

ประโยค - ประมวลปัญหาและถ่ายทอดไว้รายการ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้า 178 แม่นำว่า ทั้งเป็นหลักสำคัญในการแปล คือว่า ถ้าสพนามในวิเคราะห์ โธนามนามใด พึงทราบเกิดว่า นามนามนั้น เป็นประธานแห่ง สารณะ สัพพนามที่เป็นประธานแห่งสาระ จะต้องโอนนามนามให้ ตรงกับสพนามในวิเคราะห์ โอเคเสไปทุกๆ สถานที่ซึ่งมิใช้งั้น นาม ตัวอย่าง เช่น พนฐิติ เตมาณ [ ต. ] ในวิเคราะห์ นี้ เตน โอ ค วดุต, ดิ ซึ่งเป็นตัวประธานของ พนฐู ซึ่งเป็น ศัพท์สารณะ ก็ต้องโอน วัดุ ในตรงกัน แปลว่าอย่างนี้ [ บุคคล ] ย่อมผูก ด้วยวัตถุนั้น เหตุุ่นนั้น [ วัตถุนั้น ] อีกว่า เป็นเครื่องผูก [ ของบุคคล ] ถ้าสพนามโอนนามนามไม่ตรงกันแล้ว ความก็เสีย หมด ใช้ไม่ได้เลยทีเดียว จะต้องระวังให้มากในการแปล. [ อ. น. . ] อ. ยาโก เป็นชื่อของสักการะ เป็นสารณะอะไร ? เป็นชื่อของ พระพุทธเจ้า เป็นสารณะอะไร ? ดังวิเคราะห์มุดดู อ. เป็นชื่อของสักการะ เป็น กรณสารณะ วิกระยะว่า ชติฑ โพธิยาโก.[ ๒๔๓๗ ] . ถ. สนธิ ความต่อ, ความเสรี ความเบื่อ ตั้งวิเคราะห์อย่างไร ? บอกตำปูใจด้วย. ฎ. สนธิ วิเคราะห์ว่า สนธนี สนุ, สัน หน้ า ธา ฉาด อิปัจจย์ นามกิตต์, สมไฺล วิกระยะว่า สนฺสน นามไฺล, สัน บา หน้า วส ธ ฤฏ ณ ปัจจุบันนามกิตต์.[ ๒๔๓๖ ] . ถ. เหนียู ปัจจโย อุปว่า เป็นศัพท์อะไร ? ศัพท์ไหน