ประมวลปัญหาและลายลักษณ์วิภารณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้า 150 : หน้า 152/197

ประโยค - ประมวลปัญหาและลายลักษณ์วิภารณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้า 150 อยู่ มีสารอยู่เบื้องหลัง จึงแปลว่า เป็น พ ได้โดยวิธีสนิท.[๒๒๖] ก. ในอายายะ ในที่เช่นไร ต้องพูทธ์ธันฑรดุ ? ในที่เช่นไร ต้องมีมะที่สุดปัญญาเป็น อา ? ค. เมื่อจงนิ ยาน นิยม นิยม ปัญญา ต้องพูทธ์ธันฑรดุ เมื่อ มี มิม วิภาคติอุ้ยหลัง ต้องที่มะที่สุดปัญญาเป็น อา.[๒๔๕] ก. ปัญจ์ที่เนื่องด้วย ณ ในทัศฐมี ในอายายะดมี ต้องการทราบว่า ณ ปัญจ์ในที่ทั้ง ๒ นั้น มีคำว่าเหมือนกันหรือแตกต่างกันอย่างไร ? ค. อำนาจพูทธ์รืออย่างเดียวกัน but ระ ปัญจ์ในทัศฐดลง ต้องลบ เมื่อจงแล้วต้องพูทธ์ตามลักษณะของพัททุกแห่งไป, ส่วน ณ ปัญจ์ในอายายะดไม่ทำดังนั้นทั้งหมด คืออาม มีความว่าใน ไม่ต้องลงมีก็มิ เช่น สุนทุด ลิได้นะ นิยม นิยม ปัญจ์ในกัณฑ์ว่า เป็นดังดาว เป็นดังดาว แล้วไม่ลบ ก็ไม่ต้องพูทธ์รศะรัตนตุด คงไว้ตามเดิม.[อ.น.]. ก. กัดดูจาก มีปัญจ์อิทธิ ตัวอะไรบ้าง ? มุง ฉินิ ภิก ลง ปัญจ์ในกัณฑ์ ลงตัวไหนเป็นสังมธุต ลงตัวไหนเป็นอัมมธุต ? ขอพูดและแปลมดด้วย. ค. มีปัญจ์ ๑๐ ตัว คือ อ เอ ณ ฯณา นานุ โอ ํ เนะ นะย ลง อ ปัญจ์ เป็นสังมธุต, ลง ย ปัญจ์ เป็นอัมมธุต, ที่ลง อ มีรูปเป็น มูจฉติ ฉินนติ ภนุติ แปลว่า ย่อมปล่อย ย่อม ติ ย่อมทำลาย, ที่ลง ย ปัญจ์ มีรูปเป็น มูจฉติ ฉินนติ วิสุทธิ แปลว่า ย่อมพัน ย่อมขาด ย่อมแตก.[๒๔๓].