ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ประมวลปัญหาและแต่บลาโล่ไววาานัติ (สำหรับเปรียญธรรมดี) - หน้า 191
ค. ลงกับธาตุไม่มีธรรม ใช้บกกัฎววาาน, ลงกับธาตุมี
ธรรม ใช้บกกัฎววาาน. [๒๕๔๗].
ค. วิริยะ ธาตุ ลง เป็นวิริยะโห ถูกหรือไม่?
ถ้าถูกแล้วไป ถ้าไม่ถูก จะควรแก้ไขเป็นอย่างไร?
ค. ไม่ถูก ที่ถูกควรเป็น วิริยะโห เพราะธาตุ มู เป็นที่สุด
เมื่อลง ต เปลี่ยน ต เป็น พุท และบทที่สุด
ก. เมื่อนั้นเห็นคำที่มีปลีกย่อยๆ กัน เช่น นิจุนโฑ วสโนโฑ
ปกุนโต ทนูโต ดังนั้น จะสงเกตอะไรจรู้ได้ว่า ใครลงังปัจจัยอะไร? ต่างกันอย่างไร?
ค. สงเกตพยชนะแที่สุคธา นิจุนโโต ปกุนโต ต้องเป็น ต
ปัจจัยเพราะ นิจุนโโต นิ บุพพุนทา บู จา ธาุ, ปกุนโต บู่ บุพพุนทา
กุม ธาตุ ธาตุ มู เป็นที่สุด แปลด เป็นนด แล้วบทที่สุดจึง
เป็น นิจุนโโต ปกุนโต. สวนโโต วนฺตปโต ต้องเป็น อนุโล ปัจจัย
สวนโโต วส ธาตุ วนฺตปโต วฺท ธาตุ, เห็นพยชนะแที่สุคธาอุค
อย่างกันอย่างนี้. [๒๕๓๑].
ค. มาน ปัจจัย ที่ใช้ในคัดสวดา และคัมมวาจา ต่างกัน
อย่างไรกัน ตปัจจัย ซึ่งใช้ในที่นี้เช่นนั้น?
ค. มาน ปัจจัยใช้ในคัดสวดา ใช้ธาตุทั้ง ๒ ชนิด และเมื่อ
นำธาตุตั้งลงแล้ว ต้องยินปัจจัยประจำหมวดธาตุในอาญายมมาสร้าง
ประกอบก่อน แล้วจึงนำปัจจัยนี้เข้าไปร่วม เช่น กุมภโณ คุณมาโณ,
ส่วน ต ปัจจัยที่ใช้ในคัดสวดา ใช้ธาตุได้อย่างเดียวคือ อรรคมธาตุ