การเรียกชื่อและการสื่อสารในภาษาสันสกฤต ประมวลปัญหาและเฉลายบาลีไวยาการณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) หน้า 62
หน้าที่ 62 / 197

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงการใช้คำในภาษาสันสกฤตที่มีความสำคัญในด้านการเรียกชื่อและการสื่อสาร โดยเฉพาะในกรณีที่มีการเรียกพระเจ้าแผ่นดิน ข้าราชการ และการพูดกับผู้สูงวัย รวมถึงการเลือกใช้คำให้เหมาะสมกับฐานะและสถานะของผู้พูดและผู้ฟัง ทางเลือกในการใช้คำที่เหมาะสมจะช่วยเสริมสร้างความเข้าใจและความเคารพในระหว่างการสื่อสาร.

หัวข้อประเด็น

-การเรียกชื่อในสันสกฤต
-การใช้คำในภาษาไทย
-วัฒนธรรมการสื่อสาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ประมาณปัญหาและฉายาบาลไว้อย่างนี้ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้าที่ 60 ก. ยภูมิ กับ ภณ ใช้สำหรับเรียกใคร ? ตรงกับภาษาไทยว่าอย่างไร ? ข. ยภูมิ เป็นคำที่ฟังออกเสียงผู้ใหญ่ เพื่อให้ตั้งใจฟังคำของตน เช่นนํากับพูดกับนาย หรือพลเมืองใช้พูดกับพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น หาคำในภาษาไทยให้ตรงกับศัพท์นี้จริง ๆ ไม่ได้ ถ้าใช้คำพระเจ้าแผ่นดิน ก็อุบโลมเข้ากับคำว่า สรรพวิช และขอเดอะ แต่ไม่ตรงที่เดียว ถ้านายหรือพลเมืองช่างต่ำลง ก็เลือกใช้คำให้ต่างมาพอสมกับฐานะ ภณ เป็นคำสำหรับคนสูงกว่าพูดกับคนคู่กันอยู่ในบังค์ของตน เช่นพระเจ้าแผ่นดินรับสั่งกับข้าราชการ ตรงกับภาษาไทยว่า นาย.[อ.น.]. ค. ถ้าพูดกับสุขาพบรุบ สุขาพสตรี จะควรใช้คำในประโยคไหน ? ง. พูดกับสุขาพบรุบ ควรใช้ ตาด หรือ ตาตา ตามจำนวน น้อยหรือมาก หรือจะใช้ อมโภ ซึ่งแปลว่า ผู้เจริญ ก็ได้ เพราะคำนี้ เป็นคำสำหรับพูดกับผู้ชายด้วยคำอ่อนหวาน ถ้าพูดกับสุขาพสตรี ใช้ อมม หร อ อมม. [อ.น.] จ. ถ้าเรียกผู้อื่น เพื่อคดเขาว่าเป็นคนโดย จะต้องใช้อานะคำศัพท์ไหน ? และศัพท์นั้นตรงกับภาษาไทยอย่างไร ? ฉ. ใช่ อร เห ฯ 2 คำนี้ตรงกับคำพูดภาษาไทยว่าเว้ย โว้ย. เห ตรงกับคำว่า เช่. [อ.น.] ฉ. เธอ เป็นคำสำหรับคนชั้นไหน เรียกคนชั้นไหน ?
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More