ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ประมวลปัญหาและลายาลักษณ์วิอารณ์ (สำหรับเปรียญธรรมตรี) - หน้า 152
เหมือนกัน และ ฉนาป และ ฉนาป สำหรับใช้ตอบคำถามจาก
ในฤทธิหมวดที่ ๒ มีฐานเป็นต้นที่ใช้ และ ฉนาป บอก
สลักคำตา และในฤทธิหมวดอื่น ที่ใช้ตอบคำถามจากในอรรถ
แห่งสักคำตา อุดาทร น เช่น มารติ ให้ตาย คือ มหา มาราเปติ
ให้ ๆ ตาย คือ ให้ไหม[๒๕๔๗]
ก. เป็นในขยาย สำหรับใช้แทนศัพท์อย่างกัดทิตหรือไม่ ?
ถาม คืออะไร ? และตัวไหนในอรรถว่ากระไร ? จงอุทธาหรณ์
มาเทียบ.
ฺ ค. มี คือ ข ฉ ลงในอรรถว่า ปรารถนา อฎาฤรณ์ เช่น
พุกกิติ ปรารถนาจะกิน ชินฉฉิด ปรารถนาจะกิน ชีวิติต ปรารถนา
ซึน่าไป อาย๋ ลงในอรรถว่า ประทฤติ อุทารณ์ เช่น
จิรายติ ประพฤติซึออยู, ปฏฺติติยา ยมประพฤติให้เป็นเพียงดังบูรณ
[๒๕๔๘-๒๕๕๐]
ฺ. จงแสดงความต่างแห่งจากอายาขาด ว่าต่างกันอย่างไร ? และ
ในอรรถกล่าวกันมั่งอธิษฐาน ? และ
ในอรรถกล่าวกันมั่งปัจจัยอะไร ?
แปลว่ากระไร ?
ฺ คำตอบยกผู้ทำเองเป็นนบประธาน กัมมาวจย ยก
กรรมเป็นบทประธาน ภาววาดา กล่าวแต่ความมิมิความเป็น เหตุ-
กัตวาจา ยกผู้ทำเป็นบทประธาน เหตุผมวาด ยกสิ่งที่
ถูกเขาใช้ให้เป็นบทประธาน กัมมวาจา ลง ย ปัจจัยกับ อิอาคม,