ประมวลปัญหาและลายลักษณ์อักษร (สำหรับเปรียญธรรมตรี) : หน้า 178/197

ประโยค - ประมวลปัญหาและลายลักษณ์อักษร (สำหรับเปรียญธรรมตรี) หน้า 175 ค. ใช้ศัพท์ก็อาอนขยาย เช่น โกรม เป็นต้น อย่างหนึ่ง ศัพท์ กิริยาก็ที่ส่ง คุทุ ปัจจัย เช่น กาดพูโฟ เป็นต้น อย่างหนึ่ง ศัพท์ กิริยามน เช่น ปอ้น เป็นต้น อย่างหนึ่ง ศัพท์กิริยาอาชาต เป็น เครื่องหมายรูปวิเคราะห์ ๑ ศัพท์ก็อาอนขยาย เป็นเครื่องหมาย เฉพาะกัมรูป และ ภาวะรูป ศัพท์ก็อานามเป็นเครื่องหมายภาวะรูป อย่างเดียว. [ อ. น. ]. ฎ. วิเคราะห์แห่งสาระนั้น ท่านนิยมใช้ศัพท์นามด้วย เมื่อ เป็นเช่นนี้ จึงอยากทราบว่า สาระไหนใช้ศัพท์นามอย่างไร ? ขอตัวอย่างด้วย. ค. กัดสุดสาระ ใช้ศัพท์นามประกอบเป็นปูมาวิจิต แต่ ไม่ได้เรียงไว้วิเคราะห์ เป็นแต่เมื่อแปล เริ่มต้น ผัดด้วยตาม ลิงค์วานะ เป็นกิดูรูอย่างเดียว เช่น เทติ ภโย แปลว่า [บุคคลใด] ย่อมให้ เหตุนี้น [ บุคคลนั้น ] ชื่อว่า ผู้ให้. กัมสาระ ถ้าเป็นกิตูรู ใช้ศัพท์นามประกอบเป็นกุญิว- วิภัต เช่น ปิยติ คุณ ปิย แปลว่า [ บิดา ] ย่อมรัก ซึ่งบุตรนั้น เหตุนี้น [ บุตรนั้น ] ชื่อว่า เป็นรัก [ ของบิดา ], ถ้าเป็นกัมรูป ใช้ศัพท์นามประกอบเป็นปูมาวิจิต แต่ไม่ได้เรียงไว้ในวิเคราะห์ เช่นเดียวกับกัดสุดสาระ เช่น ภูจิตพุทธบดี โภชน แปลว่า [สิ่งใด ] อนาเขพิงกิน เหตุนี้น [ สิ่งนั้น ] ชื่อว่า อนาบพิงกิน. ภาวสาระ ไม่ต้องใช้ศัพท์นามในวิเคราะห์ เป็นแต่เวลานปลด เติมตัว อนภิกัตตา มาเป็นเจ้าของกริยา เช่น คูณินิต คมน์