พระธรรมปาฏิหาริย์ ภาค ๕ : หน้า 7/189

ประโยค - พระธรรมปาฏิหาริย์ ภาค ๕ - หน้า ๕ จับได้อาจเพราะแก้ในปุจฉามยายไร้, เขาจับได้สรรพวัตถุอย่าง ละ ๑๖, ถ้าจับได้อาจเพราะในมุจฉามยามไร้. เขาจับได้สรรพวัตถุ อย่างละ ๘, แต่เพราะถาวายในเวลาจวนใกล้รุ่ง เขาถึงได้สรรพวัตถุ อย่างละ ๕, แท้จริง กรรมมามิอุบัติบุคคลผู้มีอธิษฐาน ไม่ให้จิตที่ เกิดขึ้นเสื่อมเสีย ควรทำในที่นี้เอง, ด้วยว่า กุศลที่บุคคลทำซ้ำ เมื่อให้สมบัติ ยอมให้ซ้ำเหมือนกัน; เพราะฉะนั้น พึงทำกรรมม ในลำดับแห่งจิตปฏิปทเดียว" เมื่อทรงสัญญาอนุสืนสงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า "บุคคลพึงรีบขวนขวายในความดี, พึงห้าม จิตเสียจากความชั่ว, เพราะว่า เมื่อบุคคลทำ ความดีซ้ำ, ใจจะยินดีในความชั่ว." [ แก่พระ ] บรรดาบทเหล่านี้ บทว่า อติญาณธร คำว่า พึงทำด่วน ๆ คือเร็ว ๆ, จริงอยู่ คูหัสสโมจิตเมื่อเกิดขึ้นว่า " เราทำอุทกาลงอย่าง ในกุศลานทั้งหลายมีอวยตลกเป็นต้น" คราวไว้ ๆ ดีเดียว ด้วยคิดว่า " เราจะทำก่อน เราจะทำก่อน" โดยประการีชน เหล่านี้จะไม่ได้โอกาสนะ. หรือบรรพิต เมื่อทำวัตรทั้งหลายมี อุปมาชาตเป็นต้น ไม่ให้โอกาสแก่ผู้อื่น ควรทำเร็ว ๆ ที่เดียว ด้วยว่า " เราจะทำก่อน เราจะทำก่อน." ลองว่ากุปปจิตตา คำว่า ก็บุคคลผึงห้ามจิตจากกาบาน- กรรมมิอาจฤทธิ์เป็นต้น หรือจากอุปติฏฐุปบาท ในที่ทุกสถาน.