ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปัทโมภัททาแปลก ภาค ๕ - หน้า ที่ 72
๓. เรื่องเด็กหลายคน [๑๐๔]
[ข้อความเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจดีย์ วัน ทรงปรารภเด็กเป็น อันมาก ตรัสพระธรรมเทเวนว่า "สุขามานิ ภูฒา" เป็นต้น. [พระศาสดาทรงพบพวกเด็กอีง] ความผิดาดว่า ในวันหนึ่ง พระศาสดาเสด็จทรงมาตราเข้าไป ในบังสาตดี ทรงเห็นพวกเด็กเป็นอันมาก เอาไม้ตุ่มเรือนตัวหนึ่ง ในระหว่างทาง ตรัสถามว่า "แนะเจ้าเด็กทั้งหลาย พวกเจ้าทำ อะไรกัน?" เมื่อเด็กเหล่านั้นกราบทูลว่า " พวกข้าพระองค์เอาไม้สูง พระเจ้า'" ตรัสถามอีกว่า "เพราะเหตุไร?" เมื่อพวกเขากราบทูล ว่า " เพราะกลัวมันกัด พระเจ้า" จึงตรัสว่า " พวกเจ้าถึงนี้ ด้วยคิดว่า "ักกักความสุขแก่ตน" จักไม่เป็นผู้ได้รับความสุขในที่ แห่งตนเกิดแล้ว ๆ, แท้จริง บุคคลเมื่อปรารถนาสุขแก่ตน (แต่) ประทานสัตว์อื่น ย่อมไม่ควร ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสั่งอนุสนธิแสดง ธรรม จึงตรงภาช์พระคาถาเหล่านี้ว่า " สัตว์ผู้เกิดแล้วทั้งหลาย เป็นผู้ใคร่สุข บุคคล ได้แสวงหา สุขเพื่อคน, แต่เมื่อเย็นสัตว์อื่น ด้วยท่อนไม้, บุคคลนั้นจะไปแล้วจอมไม่ได้สุข.
* พระมหาอูป. ๓ ค. วัดบวรนิเวศวิหารแปล.
๑. คือทุ่งอาศัยอยู่ตามเรือน เช่นมุ้งครัวุล สุสาล เป็นต้น.