ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโ คด - พระธัมมปทัฏฐกถา แปล ภาค ๕ - หน้าที่ 46
[ พระเดชะสง่ในศิลและสมภพของตน ]
พระเดชะเกิดความสง่าขึ้นว่า " บุรุษนั้นเข้าสู่ระหว่างจิวของ
เรานั้นแล้ว ศิลของเราไม่ค่า่พร้อมหรือหนอ ?" ท่านลงจากต้นไม้ แล้ว ไปสำนักของพระศาดา คราบูญเรื่องราวนั้นตั้งแต่ต้นแล้ว
ลูกตามว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุปสรรคของ
ข้าพระองค์จิญหายแล้ว ศิลของข้าพระองค์ไม่ค่า่พร้อมหรือ?
สมภพาของข้าพระองค์ยังมีอยู่หรือ ?"
[ พระศาดะทรงรับรองศิลและสมภพ ]
พระศาดะทรงสตับอ้อคำของพระเดชะนั้นแล้ว ตรัสว่า "ภิญญ
ศิลของเธอไม่ค่า่พร้อม, สมภพของเธองมืออยู่, เขาประทุ- ry
ร้าย ต่อเธอผูไม่ประทุ-ร้าย จึงถึงความพิษณุ ทั้งนี้ไม่ใช่แต่ในวันนี้
อย่างเดียวเท่านั้น, แม่ในอดีต ก็เทียบฤทัยคู่ไม่ประทุ-ร้าย
ทั้งหลาย ถึงความพิษณุแล้วเหมือนกัน" ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรง
ประกาศเนื้อความนั้น ทรงนำอดินินานван (ตรัสว่า)
[ บรรพบุรุษของนายพราน ]
"ดังได้กล่าวมา ในอดีตดา หมอผู้นี้เที่ยวไปสึงหมู่บ้าน เพื่อ
ต้องการประกอบเวชกรรม ไม่ได้กระมอะไร ๆ อันความหวรบ
กวนแล้ว ออกไปพบเด็ก ๆ เป็นอันมาก กำลังเล่นอยู่ที่ประตูบ้าน จึง
คิดว่า 'เราจักให้ผูกเด็กเหล่านี้แล้วรักษา ก็จักได้อาหาร' ดังนี้
แล้ว จึงแสดงมูนอุ่นศรีธะในโพรงไม้แห่งหนึ่ง บอกว่า "แน่เจ้า"