ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระสัตย์ปัทตุก๑อแปลภาค๕ - หน้าที่ 176
แกล้งนั่งแล้วพูดไปเกิด, แกต้องการถ้วยสิ่งไรเล่า?" จึงอาคาถนี้ว่า
" ขอชะฝาองูฐีพระบาทปกเกล้ ฯ โค
สำหรับโดยของข้าพระพุทธเจ้า ๒ ตัว, ในโค
๒ ตัวนั้น ตัวหนึ่งล้มเสียแล้ว, ได้ฝาอง-
ฐีพระบาท ผู้ทพฑัตตยาราม ขอฝาอง-
ฐีพระบาท จงทรงพระกรุณาโปรดเกล้ ฯ
เอาตัวที่ ๒ มาเสียด."
[โสมนตร์ได้รับพระราชทาน]
แม่เมื่อนายหลวง ตรัสว่า " ตา แกว่าจะไรน่ะ? จงวิไป
อีก," พราหมณ์นั้น ก็กล่าวอภามบนกันเอง, นายหลวงทรงทราบ
ความที่กล่าวนั้นพราหมณ์กล่าวตร การิยมหัรสว่า " โสมทัต
โคในบ้านของเจ้าหนี้น่ะมากนะ." เมื่อคุณโสมทัตรบาว่า " ขอจะ
ฝาองฐีพระบาท ผู้สมมติวารา โคอันได้ฝาองฐีพระบาท
ทรงพระกรุณาโปรดเกล้สำหรับพระราชาและฉันก็มีมาก " ดังนี้แล้ว ทรง
โปรดปรานคุณโสมทัฑฒ์โพธิสวัสดิ์ จงพระราชทานโค ๑๖ ตัวแก่
พราหมณ์ ส่งของเครื่องอั่งการ และบ้านที่อยู่ในโพธิสถานนี้ให้เป็น
พรหมไทยแล้ว จึงทรงส่งพราหมณไปด้วยยกใหญ่
[ผู้มีสุตะน้อยเหมือนโคคี]
พระศาสตฺดา ฉันทรงนำพระธรรมเทนานี้มาแล้ว ประชุม
ชาดกว่า " พระเจ้าแผ่นดินในครังกระนั้น เป็นอานนท์, ตาพราหมณ์
๑. ชาดกฎีกา ๑/๒๔.