ธรรมบทเกี่ยวกับการเรียกผู้มีบุญในพุทธศาสนา : หน้า 121/189

ประโยค - พระชิมะปัทีถูกถามแปลภาค ๕ - หน้าที่ 119 ผู้มีส่วนแห่งบุญ." [ สันติติวามาอามาตย์ควรเรียกว่า มนะหรือพราหมณ์ ] พวกวิญญาณนานกันในโรงธรรมว่า " ผู้มีอุอา สันติติมา-อามาตย์บรรจุพระองค์ในเวลาจบพระคาถา ๆ เดียว ยังประดับประคอ อยู่บนแอกาสปรินิพพานแล้ว, การเรียกเธอว่า ' สมณะ ' ควรหรือหนอเเดล ? หรือเรียกว่า ' พราหมณ์ ' จึงจะควร." พระศาดา เสด็จมาดรัศมาว่า " ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้พวกเธอ นั่งประชุมกันด้วยถออะไรหนอ ? เมื่ออีกุ่งทั้งหลายจูลว่า " พวกบำพระองค์ นั่งประชุมด้วยถกชื่อนี้ " จึงตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย การเรียกบุตรของเราแมว่า ' สมณะ ' ก็ว่าร, เรียกว่า 'พราหมณ์' ก็ควรเหมือนกัน." ดังนี้ เมื่อจะทรงสัญญอนุสรณ์แสดงธรรม ถึง ศรัสพระคุณว่า " แม้ถังบุคคลประดิษฐานแล้ว ผลีประพฤติสมอเป็นผู้สงบ ฝึกแล้ว เที่ยงธรรม มีกิจดี ประพฤติประเสริฐ วางลิ้งของใจในสัตว์ ทุกจำพวก, บุคคลนั้น เป็นพราหมณ์ เป็นสมณะ เป็นภิกษุ." [ แก้วกร ] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า อลดกโต ได้แก้ ประดับด้วยแสงและอากรณี. บนคิดพึงราบความแห่งพระคาถานั้นว่า " แม้มากับบุคคลประดับด้วยเครื่องอังวะมีผ้าเป็นต้น พึงประพฤติสมอด้วยาย