พระโลห์ภายี่เฆะและธรรมะเกี่ยวกับมงคล : หน้า 175/189

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 173 ๗. เรื่องพระโลห์ภายี่เฆะ [ ๑๒๔ ] [ ข้อความเบื้องต้น ] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระโลหภายี่เฆะตรัสพระธรรมเท่านี้ว่า "อุปัปสุทธิย ปรุโละ" [ พระเถระกล่าวธรรมไม่เหมาะแก่บงาน ] ดังได้รับดับมาพระโลหภายี่เฆะนั้น ไปสู่เรือนของหมู่ชาวผู้นำ กรมมงคล ก็กล่าวอวดมงคล โดยยนเป็นดับว่า "ตรีโรฤฏุกทาส ติญฺญูณฑติ" ไปเรือนของผู้นำรวมมงคล เมื่อกล่าวว่า ตีโรฤฏุทูทาสสูตรเป็นต้น ก็กล่าวมงคลกลา โดยยนเป็นดับว่า "ทนฺตฤ ธมมจริยา จ" หรือรัตนสูตร เป็นต้นว่า "ยุภิกิจิจ วิทิต อิธ วา หู่ว่า" เธอคัดว่า "เราจักสวดสูตรอื่น" แม้อสวดสูตรอื่นอยู่ในที่นั้น ๆ อย่างนั้นก็ไม่ว่า "เราสวดสูตรอื่น." [ ถึงกาลก่อนนี้เองเหมือนกัน ] วิญฺหูหลาย ฟังกามของท่านแล้ว จึงกราบบูชาพระศาสดา ว่า "พระเจ้าข้า เป็นอย่างไร พระโลหภายี่เฆะ ในทำงานงคล และองค์มงคล ควรกล่าวสูตรอื่น จีไฟไปกล่าวสูตรอื่น ? พระ ศาสดา ตรัสว่า "ภิญฺญุทั้งหลาย โลหภายี่เฆะนั้น กล่าวเองนั้น ใน กาลนั้นนี้นั่นก็ใหม่, ถึงกาลก่อน โลหภายี เมื่อตสูตรอื่น * พระมหาศิลป ป. ธ. ๕ วัดเกษมการ แปล.