พระธรรมปฏิรูปแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 51 : หน้า 53/189

ประโยค - พระธรรมปฏิรูปแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 51 กินโลหิต. [ ช่างแก้วตะแกะนกะเรียนตายแล้ววิ่งทราบความจริง ] ขณะนั้น นายดำก็ยังจะมันด้วยเท้าแล้วเขียนไปพูดกล่าวว่า " มึงจะทำอะไรหรือ ?" ด้วยกำลังความโกรธที่เกิดขึ้นในพระเณร. นกะเรียนนี้ล้มลงตายด้วยการเผด็จที่เดียวเท่านั้น. พระเณรเห็นนั่นก็กล่าวว่า " อุบาสก ท่านจงผ่อนเชือกพันศรีพระของเราให้หย่อนก่อนแล้ว" จงพิจารณาดูก่อนบูกนี้ (ว่า) มันตายแล้วหรือยัง ?" ลำดับนั้น นายช่างแก้วก็ยังกล่าวละท่านว่า " แต่ท่านก็กลัวนั่นนั่น." พระเณรตอบว่า " อุบาสก แก้วนี้นั่น อันกันก็กลืนกินแล้ว, ถ่านนนี้ก็ไม่ตายไร้, ข้าพเจ้าไม่ตายก็ไม่บอกแล้วนั่นแก่ท่าน." [ ช่างแก้วได้แก้มืดคืนแล้วของพระศิลธเรศ ] เขาเหวะท้องนั่นพบแก้มืดนั่นแล้ว โงนงอยู่ในใจสด หมอบลงใกล้ท้องของพระเณรว่า " ขอพระผู้เป็นเจ้าองค์โทษแท้ ผม ผมไม่รู้อยุ่ ทำไปแล้ว." พระเณร. อุบาสก โทษของท่านไม่มี, ของเราก็ไม่มี, มีแต่โทษของวัฏฏะเท่านั้น. เราอดโทษแก่นั่น. นายดำก็การ. ท่านบอกรับ หากท่านอดโทษแก้มุ่งไซร์, ท่านจงรับบิกรรมในเรือนของผมตามท่านอธิษฐาน.