พระหญิงมาพิทักษ์ถามแปลก ภาค 5 - หน้าที่ 91 : หน้า 93/189

ประโยค - พระญิงมาพิทักษ์ถามแปลก ภาค 5 - หน้าที่ 91 นี้นั่น เศรษฐีกรรมทุก ๆ อย่างกะเข้าใจ "เจ้าทำกรรมนี้ด้วย นี้ด้วย ประมาณเท่านั้นก็เราหรอ ?" เมื่อเขาบอกว่าว่า "ขอรับ ผมทำ" (ต่อไป) ว่า "เราไม่เคยเห็นแจ้งเลย, เหตุไร เจ้าจึงโกรธ ได้ทำอย่างนั้นแก่เรา?" เขาเตือนให้เศรษฐีระลึกถึงคำที่คุณออกจากพระนคร ในวันหนึ่งพูดแล้ว ได้บอกว่า "ผมเกิดความแค้นแค้นขึ้นเพราะเหตุนี้." เศรษฐีระลึกถึงจะแห่งกิเลสคำที่พูดได้แล้ว ให้โกรธโทษให้ด้วยอ้อคำว่า "เอกพ่อ เราพูดจริง, เจ้าจงอโทษอันนั้นแก่เราเถิด" แล้วกล่าวว่า "ลูกขึ้นเกิด เราอโทษให้แก่เจ้า, เจ้าจะไปเกิด" โจร นายขอรับ ถ้าท่านอโทษแก่มิใช่หวัง ของจะมาพร้อมทั้งบดและกริยา ให้เป็นบท (ผู้รับใช้) ในเรือนของท่านเกิด เศรษฐี. แนะพ่อ เมื่อเรากาลว่านี่มีระมารณานี้, ก็ได้ทำการตัดหนี้ปานนี้, เราไม่อาจจะอะไรกัน กับเจ้าผู้อยู่ในเรือน ได้เลย เราไม่มีเกี่ยวด้วยเจ้าผู้จะอยู่ในเรือน, เราอโทษให้แก่เจ้า, ไปเกิด พ่อ. โจร รับคำทำกรรมมันแล้ว ในกลสสันอายุ บังเกิดแล้วในอเวจี ใหม่ในอเวจีสิ้นกาลนาน ในกาลนี้ เกิดเป็นออร์สรเปรด ถูกไฟใหม่อยู่ที่เขาชมภู ด้วยวิบาก (แห่งกรรม) ที่ยังเหลือ. พระศาสดา ครับตรัสสรุปกรรมของเปรตนั้นอย่างนั้นแล้ว ถึงตรัสว่า "กิเลุ่งหลาย ธรรมดาคนพาล ทำกรรมอันลามกอยู่ย่อมไม่รู้, แต่ภายหลัง เราร้อนอยู่เพราะกรรมอันคนทำแล้ว ย่อม"