ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระัชิมปัทจิฏฐิอาแปลกไป ๔- หน้าที่ 149
เช้าทิวา เข้าสู่โรงภัต ยืน (คอย) อยู่แล้ว เป็นพระสงฆ์เธอ
ได้อธิฏก์ ในเรือนของนาง
[นางสิริมาเจ็บ]
ก็ในเวลาที่กุนั้นนางฉันแล้ว หลิกไปในวันวานนั้นเอง โรคได้
เกิดขึ้นในสิรีระของนาง; ฉะนั้น นางจึงเปล่งอาการณ์แล้วนอน
ขณะนั้น พวกทาสของนางเห็นภูมิคุ้มกันหลายๆผู้ได้อธิฏก์ตามมาแล้ว
จึงบอกแก่นาง นางไม่สามารถจะรับบาตรแล้วมันต์ให้บัง หรือ
อ้างคาสด้วยมือของตนได้ จึงสั่งพวกทาสว่า " แนะแม่ทิ้งหลาย พวก
เธอรับบาตรแล้วมันต์พระผู้เป็นเจ้าให้นั่ง ให้ดื่มฤก
ของเก่า ในเวลานั้นนภ์ จง(บรรจุต) ให้ดื่มบาตรแล้วถอดถวาย
เกิด." ทาสีเหล่านั้นรับว่า " ดีละ คุณแม่" แล้วนิมนต์ก็ญูทั้งหลาย
ให้ขำมา ให้ดื่มบุตรถวายของเปี้ยแล้ว ในเวลานั้น นภ์(บรรจุต) ให้ดื่มบาตรแล้ว บอกแก่นาง นางกล่าวว่า " จงช่วยพะยูง
ฉันไปที, ฉันจะให้พระฉันเจ้าทั้งหลาย" อนาถีเหล่านั้นพระยูง
ไปสู่ที่ใกล้กิญฉูทั้งหลายแล้ว ได้ให้วิญญาณหลายด้วยสีระอั่นสั้น
ก็เมื่ออยู่ กิญฉูนั้นแลดูนางแล้ว คิดว่า " ความสวยงามแห่งรูปลของ
หญิงผู้เป็นใช่ช (ยังสวยงาม) ถึงเพียงนี้, ก็ในเวลาไม่มีโรค รูป
สมบัติของนางคนนี้ ที่ตกแต่งแล้วด้วยอารมณ์ทุกอย่าง จะสวยงาม
สักเพียงไร." ครั้งนั้น ก็เมื่อที่เธอสั่งสมไว้ตั้งหลายโศกภูมิ Nasdaq
แล้ว ก็เมื่อที่เธอสั่งสมไว้ตั้งหลายโศกภูมิ จากเริ่มขึ้น
แล้ว ก็เมื่อมีใจอ่อนอ่อนเพราะนางเท่านั้น
ไม่สามารถจะฉันอาหารได้ จึงอภดรกลั้ววิหาร ปิดบาตรลงไว้