0 ครั้ง
บทนี้กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมและความเข้าใจในวิถีชีวิตที่ถูกต้อง โดยพระผู้ทรงสอนว่าการกระทำที่ผิวเผิน เช่น การเปลือย หรือการนอนบนดินนั้น ไม่สามารถนำไปสู่ความสุขที่แท้จริงได้ มีการชี้ให้เห็นถึงวิธีการประพฤติและความตั้งใจที่ถูกต้องเพื่อให้สัตว์สามารถเข้าถึงความสุขได้ พระผู้พระภาคตรัสอธิบายว่าการเข้าใจว่าตนจะบรรลุความสุขมาจากการปฏิบัติที่ถูกต้อง ดังนั้น การดำเนินชีวิตตามธรรมวัตรจึงสำคัญมากกว่าการมุ่งหวังจากการทำสิ่งพื้นฐานซึ่งเป็นเพียงภายนอก. สำหรับใครที่หลงเข้าใจในทางที่ผิด จะทำให้กลับใจได้ยาก และจะหลงวนเวียนอยู่ในความต้องการที่มาจากตัณหา.
-การปฏิบัติธรรม
-ความเข้าใจในธรรม
-การสืบทอดทางธรรม
-การเจริญสติ
-การมองเห็นผิด