ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอัมพ์ทัขถูกแปลภาค ๕ - หน้าที่ 157
ที่นั่น กลับได้ความเกลียดชังในซากศพที่เขาทิ้งไว้ ๑ วัน ๒ วัน ยังกำหนดให้เกิดในสรีระอันสดซึ่งเขาทิ้งไว้ในขณะนั้น ในขณะนั้นก็รู้ว่าสนยังมีกลาส. พระศาสดา ประทับนั่งในพระฉันฑ์อันเป็นของทรงฉายรัศมีไปจุดลำรอยอยู่เฉพาะหน้าของภิกษุเหล่านั้น ศรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย การที่เธอทั้งหลายเห็นร่างกระดูกเช่นนั้น ยงความยินดีด้วยอานาจารจะให้เกิดขึ้น ควรล่ะหรือ ? " ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า
" กระดูกเหล่านี้ คืออุปฏาณ ได้แก่ องค์ท่านแล้ว
บทว่า สารท คว่มว่า เหมือนน้ำตี้ที่ถูกลมและแดดกระทบ หล่น
เกลื่อนกลาดในนี้บ่ ในสารทกาล บทว่า กาโฎกานี แปลว่า
มีสีเหมือนนกพราน สองบทว่า ตานี ทิฏวาน ความว่า
ความดีด้วยอะไรล่าของพวกเธอ (จาม) เพราะเห็นกระดูกเหล่านี้ คือเห็นปานนั้น การทำความยินดีในกามแม่เพียงนิดหน่อย ย่อม
ไม่ควรเลย มิใช่หรือ ?
๑. ดูในระหว่างดูผลับบัญญัติหน้า คือดูดูไม่ร่วง.