พระอัมพ์ทัขถูกแปลภาค ๕ - หน้าที่ 157 พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 5 หน้า 159
หน้าที่ 159 / 189

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการที่พระอัมพ์ทัขได้นั่งในพระฉันฑ์และตรัสเกี่ยวกับการเห็นกระดูก ซึ่งเกิดความเกลียดชังในซากศพที่เขาทิ้งไว้ โดยพระศาสดาถามภิกษุทั้งหลายว่าการยินดีในอานาจารนั้นควรหรือไม่ นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบกระดูกกับความชั่วร้ายที่ควรระลึกถึงเพื่อไม่ให้เกินเลยไปในการยึดติดในสิ่งต่างๆ เช่นความยินดีในกาม

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติธรรม
-การใช้ชีวิตของภิกษุ
-การมองเห็นกระดูก
-ความยินดีในอานาจาร
-การไม่ยึดติดในสิ่งชั่ว

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระอัมพ์ทัขถูกแปลภาค ๕ - หน้าที่ 157 ที่นั่น กลับได้ความเกลียดชังในซากศพที่เขาทิ้งไว้ ๑ วัน ๒ วัน ยังกำหนดให้เกิดในสรีระอันสดซึ่งเขาทิ้งไว้ในขณะนั้น ในขณะนั้นก็รู้ว่าสนยังมีกลาส. พระศาสดา ประทับนั่งในพระฉันฑ์อันเป็นของทรงฉายรัศมีไปจุดลำรอยอยู่เฉพาะหน้าของภิกษุเหล่านั้น ศรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย การที่เธอทั้งหลายเห็นร่างกระดูกเช่นนั้น ยงความยินดีด้วยอานาจารจะให้เกิดขึ้น ควรล่ะหรือ ? " ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า " กระดูกเหล่านี้ คืออุปฏาณ ได้แก่ องค์ท่านแล้ว บทว่า สารท คว่มว่า เหมือนน้ำตี้ที่ถูกลมและแดดกระทบ หล่น เกลื่อนกลาดในนี้บ่ ในสารทกาล บทว่า กาโฎกานี แปลว่า มีสีเหมือนนกพราน สองบทว่า ตานี ทิฏวาน ความว่า ความดีด้วยอะไรล่าของพวกเธอ (จาม) เพราะเห็นกระดูกเหล่านี้ คือเห็นปานนั้น การทำความยินดีในกามแม่เพียงนิดหน่อย ย่อม ไม่ควรเลย มิใช่หรือ ? ๑. ดูในระหว่างดูผลับบัญญัติหน้า คือดูดูไม่ร่วง.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More