ประโคม - พระอัมปปวัฏฏะคำแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 99 : หน้า 101/189

ประโคม - พระอัมปปวัฏฏะคำแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 99 แม้เห็นปานนั้น ก็แตกกับมาโดยบิดได้ เขาพูดว่า "เอาเถอะ ฉันจักรู้กรรมที่วาทำแก่นักทั้ง ๒" ดังนี้แล้ว เชิญมารำบิดให้บริการแล้ว ก็ชำชวนว่า "ขั้นแต่ฟ่อนแม่มัก พาญาติในที่ชื่อโน่น หวังกรรมของท่านทั้ง ๒ อยู่ ผมจัก (พา) ไปในที่นั้น." ดังนี้แล้ว ให้ท่านทั้ง ๒ ขึ้นสูยานน้อยแล้วพาไป ในเวลาถึงกลางคงลงว่า "คุณพ่อตอรบ ขอพ่อของถือเชื่อว่า, โกดัง ๒ จักไปด้วยสัญญาแห่งปฏิภัก ในที่มีมวลพวกโจรซุ่มอยู่, ผมจะไป" ดังนี้แล้ว มอบเชื่อว่าในมือของบิดา ลงไปแล้ว ได้เปลี่ยนเสียงทำให้เป็นเสียงพวกโจรซุ่มอยู่. [มารคบิดาเสนหาในฤดูร้อนว่า] มารคบิดาได้ยินเสียงนั้น ด้วยสำคัญว่า "พวกโจรซุ่มอยู่" จิกล่าวว่า "ลูกเอ๊ย แม่และพ่อแกแล้ว, เจ้าจงรักษาเผาะตัวเจ้า (ให้พ้นภัย) เด็ด." เขาทำเสียงดูโจร ทุบตีมารคบิดา แม้ผู้ร้องอยู่จนให้ตายแล้ว ที่งไว้ในดง แล้วกลับไป. [ผลของกรรมชั่วตามสงบ] พระศาสดา ครับต้สรุปพรหมของพระมหาโมคคัลลานั้นแล้ว ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย โมคลัลลน่ะ ทำกรรมประมาณเท่านี้ไหมในนรกหลายแสนปี, ด้วยวิบากที่ยังเหลือ จึงถูกทุต่ออยู่นั้น นั่นแหละ ละเอียดหมด ถึงมณฑล สิ้น ๑๐๐ อัณฑภาพ, โมคลัลลานะ ได้บรรณะอย่างนี้ ก็พอสมแก่กรรมของตนเองแท้, พวกเจียวมี่ ๕๐๐"