ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระธรรมบทที่ถูกถอดแปล ภาค ๕ - หน้า 100
กับโจร ๕๐๐ ประทุษร้ายต่อคงของผู้ไม่มีประทุษร้าย ก็ได้มรณ
ที่เหมาะ (แก่กรรมของเขา) เหมือนกัน, ด้วยว่า บุคคลผู้ประทุษร้าย
ต่อคงผูไม่ประทุษร้าย ย่อมถึงความพินาศหายด้วยเหตุ ๑๐
ประกอบเป็นแท้" ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสืบสนิทแสดงธรรม จึง
ได้ทรงภาษิตพระคาถานี้ว่า
"ผู้ใด ประทุษร้ายในท่านผู้ไม่ประทุษร้ายทั้งหลาย
ผู้ไม่ย่อมฌญา ด้วยอาญา ย่อมถึงฐาน ๑๐ อย่าง
อย่างใดอย่างหนึ่งพลันทีเดียว คือ ถึงเวทนา
กล้า ๑ ความเสื่อมทรัพย์ ๑ ความลายแหล่ง
สรีระ ๑ อาพาธหนัก ๑ ความฟุ้งซ่านแหง่
จิต ๑ ความขัดข้องแต่พระราชา ๑ การถูก
กล่าวดูถูกอย่างแรง ๑ ความอ่อยยินแห่งเครื่อง
ญาติ ๑ ความเสียหายแห่งโลกะ อีก
อย่างหนึ่ง ไฟป่าเองไหม้เรือนของเขา, ผู้นัน
มีปัญญามรรค พระราชา เพราะกายแตก ย่อมเข้าสิ้นรกล."
[ แก้กรรม ]
บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อนุฑาส ความว่า ในพระนิพนธ์
ทั้งหลาย ผู้วินจากอาชญามีอาญาทางกายเป็นอาทิ.
บทว่า อุปทุษร้าย ความว่า ผู้ไม่มีความผิดในชนเหล่อื่น
หรือในตน.
บาทพระคาถาว่า ทนุมนฺญตฺธํ ธานํ ความว่า ในเหตุ