ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระจัมปัณฑ์ถูกฉกฉวยแปลก ภาค ๕ หน้า 106
ของหมอหมื่นฉับเจ็บ
[ พระโพธิสัตว์ต้องเดินไพร ]
พระราชาแม้นคว้า " มุตรทั้ง ๒ ของราชกำลังรุ่งเรืองดู ค กองไฟ เทียวไป เราไม่อาจให้สมสบัติลุกรมนั่นได้ (แต่) ทรงเห็นนางยังขึ้นอ้อนวอนอยู่บ่อย ๆ จึงทรงดำริว่า " นางนี้จะพึง ทำแม้ความฉิบหายแก่มูรของเรา" ดังนี้แล้ว จึงรับสั่งให้เรียกพระ ราชโธรสทั้ง ๒ มา ตรัสว่า " พ่อทั้งสอง พ่อให้พรไว้ในเวลา สุริยามรบประตูดี นี้ มารดาของเขา ทูลอารามสมบัติ พ่อ ไม่อยากจะให้แก่นกเลย มารดาของเขา จะพิทำแม้วความฉิบหาย แก่เจ้าทั้ง ๒ เจ้าจงไป อยู่ในป่าแล้ว ค่อยกลับมารับราชสมบัติ โดยกำกที่พ่อกล่าวไป" ดังนี้แล้ว ก็ส่งไป.
สุริยามาร เล่นอยู่ที่พระสาลนก หเห็นพระราชบรรทั้ง ๒ นั้น ถวายนั่งมนพระราชบรรทั้งลงจากปราสาท ทราบเหตุนี้แล้ว จึงออกไปกับพระราชบรรหลานนั้นด้วย.
[ พระราชบรรทั้ง ๒ ถูกฆ่ามาสันไว้ ]
ในกล่ำพระราชบรรทั้งนั้น เข้าไปสู่เมืองประเทศ พระโพธิสัตว์เสด็จแยกออกจากทาง นั่งอยู่ที่โคนต้นไม้นั่งใดต้นหนึ่งแล้ว ตรัสกล่าวสุริยามาว่า " แน่พ่อ เจ้าจงไปสู่รัชมัน อาบน้ำและ ดื่มน้ำแล้ว จงเอาไปบัวน้ำมาเพื่อพี่ทั้ง ๒ บ้าง." ก็สาวนั้น เป็น สะทีรากษาสันตนหนึ่ง ได้จากสำนักแห่งท้าววสันต์. ก็ทั่ว