ข้อความต้นฉบับในหน้า
პრเทศก - พระอำปิฏฐุถูกแปลภาค ๕ - หน้าที่ 171
อื่นใครเล่าจะบังเกิด, พระเจ้าข้า หญิงเช่นกับพระนางมัลลิกนั่น ไม่มี, เพราะในที่ ๆ พระนั่งเป็นต้น ก็อื่น เว้นการจัดเจนทาง ด้วยคำว่า " พรุ่งนี้จักอาศัยสิ่งนี้, จักทำสิ่งนี้ " แต่พระตกตะ ดังนี้ ไม่มีเลย, พระเจ้าข้า ตั้งแต่นับสู่โลกแล้ว สิริระ ของหมอผีฉัน ไม่ค่อยจะปรี่สะเปร่า.
[ ธรรมของสัตบุรุษไม่เท่ากับของอื่น ]
ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสจะว่าว่า " อย่าคิดเลย มาหาพิณ นี้เป็นธรรมอันแน่นอนของสัตว์ทุก จำพวก " แล้วตรัสถามว่า " นี้รดของใคร ? มาหาพิณ " พระราชาทรงประดิษฐานอัญชลี ไว้เหนือพระเศียรแล้ว ทูลว่า " ของพระเจ้า ๆ ของหมอพิณ พระเจ้าข้า "
พระศาสดา สิ่งใด ของใคร ?
พระราชา. ของพระชนก ของหมอผีฉันพระเจ้าข้า.
เมื่อพระราชาทรงอุดมอย่างนั้นแล้ว พระศาสดา จึงตรัสว่า " มาหาพิณ รถของพระเจ้า " ของมหานิพพิษ เพราะเหตุไร จึงไม่สลดของพระชนก ของมหานิพพิษ, รถของพระชนก ของ มหานิพพิษ ไม่ถึงรถของมหานิพพิษ, ความคร่ำคร่าอ้อมมายัง แม้แก่น่อนใบชื่อหินปนนี้, ก็กล่าวไปเลย ความคร่ำคร่าจับไม่มาถึง แม้แก่อัปภาพเล่า ? มาหาพิณ ความจริง ธรรมของสัตบุรุษเท่านั้น ไม่มีความชรา, ส่วนสัตว์ทั้งหลาย ชื่อว่าไม่ชรา ย่อมไม่มี ดังนี้ แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า