การเห็นอัตภาพและความไม่เที่ยง : หน้า 166/189

प्रโคดา - พระจุมปัตถูฏทองแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 164 ถึงความแก่ ถึงความเจ็บ ถึงความตาย ในที่นี้เอง ความแก่ ความเจ็บ และความตาย จำแนกแยกอัตภาพเหมือนกันนั้น และเพราะความที่อัตภาพเป็นสภาพนิ่งพระนางทรงเห็นแล้ว โดย ความเป็นสภาพไม่เที่ยงนี้เอง อัตภาพนั้น จึงเป็นอันทรงเห็นแล้ว โดยความเป็นทุกข์ โดยความเป็นอนิจตาที่เดียว ลำดับนั้น ภาพทั้ง ๓ ปรากฏแก่พระนางจึงดึงไฟผลานแล้ว และดูชักภาพอันบูรณ์ไว้ที่ พระองค์ จินฺฑ์ตรงต่อกรฐฐานแล้ว พระศาสดา ทรงทราบว่าพระนาง ทรงคิดเห็นอัตภาพโดยความเป็นสภาพไม่เที่ยงแล้ว จึงทรงพิจารณาตู ว่า " พระนางจักสามารถทำที่พิสูจน์ตนเองได้ดีเดียวหรือไม่หนอแว ?" ทรงเห็นว่า " จักไม่อาจ การที่พระนางได้ปัจจัยภายนอก (เสี ยก่อน) จึงเหมาะ " ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรม ด้วยนำาน ธรรมเป็นสายแหล่งพระนง ได้สร้พระกามหลานนี้ว่า " นันทา เธอจงถูกอัณฑรรยกขึ้น อนฤดุ ไม่สะอาด เปี่ยมเน่า ไหลออกอยู่ข้างบน ไหล ออกอยู่ข้างล่าง ที่พาญชทั้งหลายปรารถนากันนัก ; สิระของเธอฉันใด, สิระของหญิงนั้น ก็ ฉันนั้น, สิระของหญิงนั้น ฉันใด สิระของ เธอนี่ ก็ฉันนั้น ; เธอจงเห็นธาตุทั้งหลายโดย ความเป็นของศูนย์. อย่าถล่มมาสู่โลกนี้อีกรึ, เธอกล้าลายความพอใจในความเสียวแล้ว จักเป็น