ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโบค – พระธรรมปิฏกฉบับแปล ภาค ๕ – หน้า ๓๔
๔. เรื่องนายพรานกฤกฏภูมิธิ์ [ ๑ Zero 2 ]
[ ข้อความเบื้องต้น ]
พระศาสดา เมื่อปรัชญ์อยู่ในพระจำนัก ทรงปรารภนายพรานชื่อกฤกฏภูมิธิ์ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "ปาณิมภิ เจ วิโตน นาสุต "
[ จิตเศรษฐีกรรมนพรานกฤกฏภูมิธิ์ ]
ได้ยินว่า จิตเศรษฐีจูนหนึ่งในกรุงราชคูห์ เวรีญวัสแล้วเพื่อประโยชน์แก่ภรรยา มารดาปีติจงมอบหญิงคนให้คนหนึ่งให้อยู่ในห้องบนปราสาท ๓ ชั้น ในเวลาเย็นวันหนึ่ง แล้วไปในระหว่างถนน ทางหน้าด่าน เห็นนายพรานคนหนึ่งชื่อกฤกฏภูมิธิ์ ผู้ถือบ่วง ๕๐๐ และหลาว ๕๐๐ ม่าเนื้อทั้งหลายเล็งชีพ ม่าเนื้อ ๕๐๐ ตัวแล้วบรรทุกเวียนใหญ่ให้เต็มไปด้วยเนื้อสัตว์เหล่านั้น นั่งบนแอกเวียนเข้าไปสู่พระนครเพื่อจะขายเนื้อ เป็นผู้มีจิตปิติในนายพรานนั้น ให้บรรการในมือหญิงคนใช้ ส่งไปว่า "เจ้าจงไป จงให้บรรการเก็บรื่น รู้จากไป (ของเธา) แล้วจงมา "
หญิงคนใช้ไปแล้ว ให้อรรการเก็บนายพรานนั้นแล้ว ถามว่า "ท่านจักไปเมื่อไร ?" นายพรานตอบว่า "วันนี้รายเนื้อแล้ว" จึงออกไปโดยประคู่ชื่อโบนั่นแต่เข้าเทียว" หญิงคนใช้ฟังค่าที่นายพรานนั้น บอกแล้ว กลับมาบอกกันงาม
[ จิตเศรษฐีจุดตอนนี้ไปลบอพพราน ]
จิตเศรษฐีรวบรวมผ้าและอากรอันควรแก่ความที่เป็นของตน
* พระมหาอุ่น ป.ธ. ๖ วัดชัยญาภิรม แปล