ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมปิทัฏฐุทถูกฉบับแปลภาค ๕ - หน้าที่ 115
กระทั่งละแล้ว.
[ โศกเพราะพระราชา ตาย ]
สันตมิตมหาอำนาจ กล่าววา " ท่านทั้งหลาย จงตรวจดู นางนั้น" ในขณะสักขวามือทั้งหลายกล่าวว่า " หญิงนั้น ดับ แล้ว นาย " ดังนี้ ถูกความโศกอย่างแรงกล้าร้องง้ำแล้ว. ในขณะนั้นเอง สุทธาที่อุ้มผดลอด ๓ วัน ได้ถึงความเสื่อมหมดแล้ว ประหนึ่งหยาดน้ำในกระเบื้องร้อนจะบันเถียง. เธอดิว่า " คนอื่น เว้นพระดาณเสียดา จักไม่อาจจะงามความโศกของเรานี้ได้" มีพลายแวดล้อมแล้ว ไปสำนักของพระศาสดาในเวลาเย็น ถวายบังคมแล้ว กราบทูลอย่างน่าว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ความโศกเห็นปานนี้เกิดขึ้นแก่พระองค์ ข้าแต่พระองค์มาแล้ว ก็ด้วยหนามว่า ' พระองค์' จักอาดเพื่อระดับความโศกาของพระองค์นี้ได้; ข พระองค์จงทรงเป็นที่พึ่งของข้าแต่พระองค์เถิด." [ พระศาสดารับความโศกของบุคคลได้ ]
ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสสะเถาว่า " ท่านมาสำนักของผู้สามารถ เพื่อดับความโศกได้แน่นอน อันที่จริง น้ำตาที่ไหลออกของท่านผู้อื่นให้ ในเวลาที่หญิงนี้ตาย ด้วยเหตุนั้นแหละ มากกว่า น้ำของมหาสุทรทั้ง ๕ " ดังนี้แล้ว จักตรัสพระคาถานี้ว่า" กิเลสเครื่องง่วงใด มีอยู่ในกาลก่อน เธอ จงยันกิเลสเครื่องง่วงนั้น ให้ถือคงไว้ไป กิเลสเครื่องง่วง จงอย่าให้แกเธอในภายหลัง,"