ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระจันทร์ทัศนะถูกฉายแผ่ภาค ๕ - หน้าที่ 138
และรีวิวของฉันมา "รับบาตรและรีวิวไปแล้ว ก็ให้พระเถระ เมื่อจะกลับ จึงเรียนส่งว่า "ท่านขอรับ ท่านเมื่ออาหามาเพื่อผม พึงนำเอาโภชนาที่มีรส ๑๐๐ ชนิดมา." พระเถระ จักได้โภชนานั้น จากไหน? สามเณร เมื่อไม่ไดัด้วยบุญของท่าน ก็จักได้ด้วยบุญของผมขอรับ. ครั้งนั้น พระเถระให้ลูกบุญแก่สามเณรนั้นแล้ว ก็เข้าบ้านเพื่อบำทบต. สามเณรนั้น ไปว่านธาราแล้ว เปิดห้องของพระเถระเข้าไปแล้ว ปิดประตู นั่งนั่งบงญาณในภายของตนแล้ว. ด้วยเดชแห่งคุณของสามเณรนั้น อานะของท้าวสักกะแสดงอาการร้อนแล้ว. ท้าวสักกะพิจารณาดุว่า "นี้เหตุอะไรหนอ?" เห็นสามเณรแล้ว ทรงดำริว่า "สุขามเณรถวายบาตรจริงจึงอยู่ชานแล้วกลับ (วิหาร) ด้วยคำว่า 'จ๊ะทำสมาธิธรรม ควรที่จะรบาไปในที่นั้น' จึ่งรับสั่งให้เรียกท้าวมหาราชทั้ง ๔ แล้วทรงส่งไปด้วยคำสั่งว่ากระ ("พ่อทั่นหลาย พวกท่านจงไป จงไล่กากับที่มีเสียงเป็นโทนใกล้ป่าแห่งวิหารให้ทันไป." ท้าวมหาราชทั้งหลายนัน กระทำตามนั้นแล้วก็ (พากัน) รีบาอยู่โดยรอบ. ท้าวสักกะ ทรงบังคับพระจันทร์และพระอาทิตย์ว่า "พวกท่านจงอวิญาติมาของตนหยุดก่อน." แม้พระจันทร์และพระอาทิตย์ก็จะทำตามนันแล้ว. แม้ท้าวสักกะเอง ก็ทรงรักษาอายุที่สาย ๆ วิหารสงเงียบปราศจากเสียง. สามเณรเจริญวิปัสสนาด้วยจิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง บรรลุรมณ์และผล ๓ แล้ว.