พระธีมบาปจตุภัณฑ์ภาค ๕ - หน้าที่ 68 : หน้า 70/189

ประโบค - พระธีมบาปจตุภัณฑ์แปล ภาค ๕ - หน้าที่ 68 ธรรมาคิฎฐ์ว่า 'เรายอมหวาดหวั่นต่ออาชญา กลัวต่อความตาย ฉันใด แมสัตว์เหล่านั้นก็ยอมหวาดหวั่นต่ออาชญา กลัวต่อความ ตายฉันนั้นเหมือนกัน' ไม่ควรประหลาดใจ ไม่ควรใช้ผู้อื่นดำ ดั้งนี้แล้ว เมื่อจะทรงสืบสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า " สัตว์ทั้งหมด ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา สัตว์ ทั้งหมด ย่อมกลัวต่อความตาย บุคคลท่าน ให้เป็นอุบาแล้ว ไม่ควรสพเอง ไม่ควรให้ มา (ผู้อื่น)." [ แก้อรรถ ] บรรดาปีเล่านั้น สองบทว่า " สนพูด ตสนติ" ความว่สัตว์ แม้ทั้งหมด เมืออาชญาจะตกติเติ ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา ฉนั้น ว่ามูฎูโณ ได้แก่ ย่อมกลัวแม้ต่อความตายแท้ กัปยบุญนะแห่งเทวานี้ไม่มีเหลือ ส่วนเนื้อความยังมีเหลือ เหมือนอย่างว่า เมื่อพระราชบังสังให้พวกราชบุตรหลงเที่ยวป่าว ร้องว่า " ชนทั้งหมดรวมประชุมกัน" ชนทั้งหมดที่เหลือวันที่พระราชา และมาอำมาตย์ของพระราชาเสด็ ย่อมประชุมกันฉันใด แม้อน พระศาศดา คำว่า " สัตว์ทั้งปวง" ย่อมหวาดหวั่นหวั่น" ดังนี้ สัตว์ ทั้งหมดที่เหลือเว้นสัตว์วิสัย ๔ จำพวกเหล่านี้คือ 'ช้างม้าในอย น้ำชาในโยคสุดอาชาในอย และพระอิณาสพ บัณฑิตพิงทราม อธิบายว่า เพ่งตามพยัญชนะ แสดงว่า สัตว์ทั้งหลายกลัวต่อความตาย ไม่มีวัน ใครเลย แต่ตามอรรถ มีวันสัตว์บ้างพวก จึงกล่าวว่า ยิ่งมีเหลือ.