สาระพระธรรมเกี่ยวกับผลของการทำบุญและบาป : หน้า 41/189

ประโ bk - พระเจ้ามาปิตสุกอแปลกภาค ๕ - หน้าที่ 39 ยาพิษนั้นก็ไม่อาจจะให้โทษแก่ผู้ถือยาพิไดี ฉันใจ ชื่อว่านปยอมไม่มีแก่ผูsไม่ทำบาป แม้นำเครื่องประหารทั้งหลายมีรูปรับเป็นต้นออกให้ เพราะไม่มีอุสตาเดนฉันนั้นแล้ว เมื่อขอทรงสีอสนับแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานิว่า "ถ้าแผลมิพึงมีในฝ่ามือใช่ไหม บุคคลพึงนำยาปิ พย่อไปด้วยฝ่ามือได้ เพราะยาพิยอมไม่ชมิรม เข้าไปสู่ผู้มิซึ่งแผล ฉันใจ บาบ่อน มีแก่ผูsทำบาป ฉันนั้น" [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า นาสส แปลว่า ไม่พูม บทว่า หหยยุ แปลว่า พึงอำนำไปได้ ถามว่า "เพราะเหตุไร?" แก้ว่า "เพราะยาเพียยไม่ซึมไปสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล" จริงอยู่ ยาพิย่อมไม่อาจชมซาบเข้าส่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล ฉันใด; ชื่อว่านาปย ย่อมไม่มีแก่ผูsไม่ทำบาป แม้นำเครื่องประหารทั้งหลายมีรูปรับเป็นต้นออกให้ เพราะไม่มีอุสตาเดนฉันนั้นแล้ว; ชื่อนะเหมือนกัน, จริงจริง บาปย่อมไม่มีแก่ผูsไม่ทำบาป เหมือนยาพิยไม่ซึมเข้าไปสู่ฝ่ามือที่ไม่มมีแผลฉะนั้น ดังนี้แล ในกลาบทสนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอรยนผลหลายมีโศลกไป risultatoเป็นต้นแล้ว ๑. อนุทที คแปลว่า ตามไหม