ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระภิธัมภิทุฐิถวายแปลภาค ๕ - หมายที่ 168
พระราชา. ฉันเห็นเอง, ฉันจะเชื่อเถ้าไม่ได้, หญิงถ่อย จงฉิบหาย.
พระนาง. ขอดะฝะปลอองสุภีพระนางปกกล้า ๆ ผู้ใดคู่หนึ่ง เข้าไปยังชุมนั้น ผู้เดียวเท่านั้น ก็ปรากฏเป็น ๒ คน แต่คู่ที่แดดทางพระแกล้นี้.
พระราชา. เจ้าพุดไม่จริง หญิงชั่ว.
พระนาง. พระเจ้าข้า ถ้าพระองค์ไม่ทรงเชื่อหนอฉัน, ขอเชิญพระองค์เสด็จเข้าไปยังชุมนั้นนั่น. หมอนันจะจิกแดดพระองค์ทางพระแกลนี้.
พระราชิดจะเจลา จิงทรงเชื่อถืออ๋อคำของพระนาง แล้วเสด็จเข้าไปยังชุมน้ำ. ฝ่ายพระเทวีบั้นแตค ทรงยืนทอดพระเนตรอยู่ที่พระแกล ดูกว่า "มหาราชมิดเดลก" ชื่ออะไรนั่น. พระองค์ทรงทำสตามะกับบางแพ" แม่เมื่อพระราชาจะตรัสว่า "นางคู่เจริญฉันมิได้ทำกรรมเห็นปานนั้น " ก็พูดว่า "แม่หน่อมนต์เห็นเอง, หมอมนฉะเชื่อพระองค์มิได้." พระราชารงค์ดับคำนี้แล้ว ก็ทรงเชื่อว่า "ผู้เข้าไปยังชุมนั้น ผู้เดียวเท่านั้น กืย่อมปรากฏเป็น ๒ คนแน่." พระนางมิลลิยา ทรงกล่าวว่า "พระราชนี้ อันเราลงได้แล้ว ก็เพราะพระองค์โง๋เงลา, เราทำกรรมชั่วแล้ว, ก็พระราชนี้ เรากล่าวด้วยคำไม่จริง, แลแม้พระศาคน จักทราบกรรมนี้ ของเรา, พระอัครสาวกั้ง ๒ ก็อ ก็พระอิสิมาหสาวกก็ดี จักทราบ; ตายจริง เราทำกรรมหนักแล้ว." ทราบว่า พระนางมิลลิถัน์ ได้