บทเรียนจากประวัติศาสตร์ของกฤษณะ : หน้า 61/189

ประโคม - พระธีรมาภิบาลฉบับแปล ภาค ๕ หน้าที่ ๕๙ จึงถูกเขาเอากระออมเติมด้วยทรายผูกกเอ่ ้งลงในน้ำ ได้ทำทะเลแล้ว ตลอด ๑๐๐ อัภาพ. "บูรพกฤษณของกฤษณะ ๗ รูป" "กฤษณะทั้งหลาย แมพวกเขาเถ่อยมธรอันคณะทำแล้ว เหมือนกัน กในอดีตกาล เด็กเลี้ยงโค ๗ คนชาวกรุงเทพฯ เที่ยว เลี้ยงโคอยู่ราวๆ ๗ วัน ในประเทศไทยคลังแห่งหนึ่ง วันหนึ่งเที่ยว เลี้ยงโคแล้วกลับมาพบเจอใหญ่ตัวหนึ่ง จึงไลตาม. เที่ยวหนีเข้าไป สู่ออมปลากแห่งหนึ่ง ก็อซ่งออมปลากนั้นมี ๓ ช่อง. พวกเด็ก ปรึกษากันว่า 'บัดนี้ พวกเราไม่อาจจับได้ พรุ่งนี้จึงจึงมาจับ ดังนี้แล้ว จึงด้านคนต่างก็ถือเอากิ่งไม้ท่าทีกำ' แม่ทั้ง ๓ คน พากันปิดช่องทั้ง ๓ ช่องแล้วกลีบไป. ในวันรุ่งขึ้น เด็กเหล่านั้นก็ได้ ดำเนินถึงเทียบนัน ต้อนโถไปประเทศอุ่น ครับในวันที่ ๓ พาโถกลับ มา พบออมปลากนั้น กลับได้สด คิดกันว่า 'เที่ยนเป็นอย่างไร หนอ' จึงเปิดช่องที่ตน ๆ ปิดไว้แล้ว เที่ยวหมดอาลัยในชีวิต เหลือ แต่กระดูกและหนังสันคนออกมา เด็กเหล่านั้นเห็นดังนั้นแล้ว จึง ทำความอึดอัดกันว่า 'พวกเราอย่ามันเลย มันออดหย่อดลอด ๓ วัน' จึงลุยหลังเที่ยนแล้วปล่อยไป ด้วยกล่าวว่า 'งอไปตาม สบายเกิด.' เด็กเหล่านั้นไม่ต้องใหม่ในนรถก่อน เพราะไม่ได้ม่ายเทีย แต่หุ้น ๓ นั้น ได้เป็นอุธต๋าวร่วมกันตลอด ๓ วั น ๆ ใน ๑๕ อัภาพ กฤษณะทั้งหลาย กรรมมัน พวกเธอเป็นเด็กเลี้ยงโค ๓ คนทำไมเห็นแล้ว ในกาลนั้น."